உலகம் முழுக்க தேடுறாங்க..

'சிலபல வருடங்களுக்கு முன்னால்'.... இந்த டைட்டிலை படிக்கிறப்ப புகைமண்டலத்துக்கு நடுவுல கொசுவத்தி சுத்தறமாதிரி கற்பனை செஞ்சுக்கணும். ரைட்டா??... கொசுவத்தி நம்மை கொண்டு சேர்க்கிற இடம் ஒரு வீடு. அந்த வீட்டின் மூன்று மருமகள்களில் ரெண்டாவது மற்றும் கடைசி மருமகள்களுடைய குழந்தைகள் மழலையில் திக்கித்திக்கி.. 'ம்மா.. ப்பா'ன்னு பேச ஆரம்பிச்ச அப்புறமும், மூத்த மருமகளுக்கு குழந்தைச்செல்வம் இன்னும் கிடைக்கலை. அதுவும் கல்யாணமாகி ஐந்துவருடங்களுக்கப்புறமும்..

அவங்களும் வேண்டாத தெய்வமில்லை.. போகாத கோயில்குளமில்லை. புகுந்தவீட்லேயிருந்து எந்த நெருக்கடியும் கொடுக்கலைன்னாலும் அவங்க மனசுல ஒரு பயம் இருந்துட்டேயிருந்தது. அந்த பயத்தை நீக்கி எல்லோர் மனதிலும் அமைதியை நிலவச்செய்தது ஒரு தளிரின் வருகை.. அதுக்கப்புறம்தான் க்ளைமாக்ஸே :-))). பேரு வைப்பதில்தான் ஒரே கச்சாமுச்சான்னு ஆச்சு :-)))).

அந்தக்காலத்துல தாத்தா,பாட்டியின் பேரை வைப்பதுதான் வழக்கம். அதுவும் மூத்த மகன்னா.. கண்டிப்பா அப்பாவழி தாத்தாபாட்டியோட பேரைத்தான் வைக்கணும். அம்மாவின் அப்பாவுக்கும், அப்பாவின் அம்மாவுக்கும் ஒரே பெயர்தான்.. சில பெயர்கள் பொதுப்பெயர்களா இருக்குமே.. அதுமாதிரி. அதனால 'பாட்டியோட பேரை வெச்சாலும், மாமனார் பேரைத்தான் வெச்சிருக்கான்னு சொல்லுவாங்க.. எதுக்கு வம்பு??..'ங்கற குழப்பத்துலயே பேருவைக்காமயே ரெண்டொருமாசம் ஓடிப்போச்சு. அப்புறம், எல்லாப்பிரச்சினையும் நீங்கி அமைதி நிலவட்டும்ன்னு என் பேரை எனக்கு வெச்சாங்க.

எல்லாக்குழந்தைகளுக்கும் உள்ள உலக வழக்கப்படி, எனக்கும்.. எம்பேரு மொதல்ல எல்லாம் எனக்கே பிடிக்காது. ஒவ்வொருத்தர் எவ்ளோ அழகா, ஸ்டெயிலா பேருவெச்சிருக்காங்க.. எனக்குன்னு தேடிப்பிடிச்சீங்களேன்னு புலம்புவேன். அதுவும் நம்ம டி.ராஜேந்தர், எம்பேர்ல ஒரு தேசியகீதத்தை இயற்றியதும் ரொம்ப வெக்ஸாகிடுச்சு :-))).. அதுவரைக்கும் என்னை வம்பிழுக்கிறதா நினைச்சுக்கிட்டு, தேசப்பிதாவை வம்பிழுத்து வெறும்வாயை மென்னுக்கிட்டு இருந்த ஜெலுசில்களுக்கு அவல்,பொரி,சுண்டல்ன்னு எல்லாமே கிடைச்சுப்போச்சு..

பட்டப்பெயரெல்லாம் எதுவும் எனக்கு வெச்சதில்லை.. ஏன்னா, நான் பேருக்கேத்தமாதிரி அமைதியாவே இருப்பேன்( நம்புங்கப்பா :-D). ஆனா, அதுக்கு பதிலா எம்பேரு எனக்கே மறந்துடுறமாதிரி இன்னொரு பேரு வந்து ஒட்டிக்கிச்சு. ஆறாம்வகுப்புல நுழைஞ்சப்ப, என்னோட பேர்ல இன்னும் ரெண்டுபேர் இருந்தாங்க. ஒருத்திய கூப்பிட்டா இன்னொருத்தி எழுந்து நிப்போம். ஒரே காமெடியா இருக்கும். கடைசியில எங்க செண்பகவல்லி டீச்சர் ஒரு வழி கண்டுபிடிச்சாங்க. அவரவர் அம்மா பேரோட முதலெழுத்தையும் இனிஷியலா சேர்த்துக்கச்சொன்னதோட பதிவேட்டிலும் பதிவு செஞ்சுட்டாங்க.

எங்க அம்மாவோட பேரு 'ராமலஷ்மி'.. எல்லோரும் 'லஷ்மி'ன்னுதான் கூப்பிடுவாங்க. அவங்க பேரையும் இனிஷியல்ல சேர்த்ததுலேருந்து எல்லோருக்கும் நான் 'L.S' ஆகிட்டேன். காலேஜ் வரைக்கும் இது தொடர்ந்துச்சு. வீட்ல இன்னிக்கும் எல்லோருக்கும் பாசமா... 'லேய்',  ரங்க்ஸுக்கு மட்டும் 'மக்கா :-)). என் பேரு எனக்கு ரொம்ப பிடிக்க ஆரம்பிச்சதுன்னா, என் பையன் பேச ஆரம்பிக்கச்சே மழலையில் என்னை பேருசொல்லி கூப்பிட்ட பொழுதுகள்லதான் :-)). அதுவும் அவன் சீனாக்காரன் மாதிரி மூக்கால பேசறச்சே இன்னும் அழகா இருக்கும் :-))

ப்ளாக் ஆரம்பிச்சப்ப, ஏற்கனவே ரெண்டுபேரு இதேபேர்ல எழுதிக்கிட்டிருந்தாங்க. அதனால, குழப்பம் வேணாம்ன்னு நினைச்சேன். அதுவுமில்லாம புனைப்பெயர்ல எழுதுனா ஒரு கெத்தாயிருக்குமேன்னு ஒரு நினைப்புதான். N.P.Kன்னு ஆரோ கூவுற சத்தம் கேக்குது :-)))))))). திருனேலிக்கு பக்கத்து ஊரான, வாசுதேவ நல்லூர்ல இருக்கற மாரியம்மனோட பேரைத்தான் ரங்க்ஸுக்கு வெச்சிருக்காங்க. மாரின்னா மழைன்னு அர்த்தமாகுது.. இல்லியா?.. அடிச்சிப்பெய்யற மழையை விட, இதமான மெல்லிய சாரல் எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். அதனால, ப்ளாகுக்கு பேரு வைக்கிறப்ப ரங்க்ஸை கூட்டணியில் சேர்த்துக்கிட்டேன் (வெளியிலிருந்து ஆதரவு கொடுக்கும் கட்சியின் தலைவர் அவர் :-))). ஆனா, பேஸ்புக்கிலும், ஃப்ளிக்கர்லயும் சொந்தபேர்லதான் திருவுலா..

எவ்வளவு அருமையான அழகான பேரை சுமந்துக்கிட்டிருக்கோம்ன்னு உணர ஆரம்பிச்சப்போ, எனக்கே ரொம்ப பெருமையாயிருந்தது... புல்லரிச்சுப்போச்சு. அதுவும் வடநாட்டில் அடிக்கொருதரம் பேச்சில் என்பேரை உச்சரிப்பாங்க. நானில்லாம எந்தவொரு பூஜைகளும்கூட நிறைவுபெறாது, எந்தவொரு பேருக்கும் இல்லாத பெருமை எம்பேருக்கு இருக்குன்னு ஒரு சின்ன தற்பெருமையும் தலைதூக்கும். 'அந்தப்பேராலதான் உனக்கு பெருமை... அத மொதல்ல புரிஞ்சுக்கோ'ன்னு அந்த தற்பெருமையை தலைல குட்டி உக்காரவெச்சுடுவேன்.

உலகம் முழுக்க அமைதியை வேண்டி எத்தனை தேடல்கள்.. பிரார்த்தனைகள், வேண்டுதல்கள். எது இருக்கோ இல்லியோ அமைதி இருந்தாப்போதும்ன்னு எத்தனை பெருமூச்சுகள். இப்படி எல்லோரும் விரும்பற ஒரு பேரை எனக்கு வெச்சதுக்காக கணக்கில்லாத நன்றிகளை என்னை பெற்றவர்களுக்கு சொல்லிக்கிறேன். பெயர்க்காரணத்தை விளக்க கோபி வெச்ச அழைப்பிதழ் இங்கே இருக்கு.. அவருக்கும் நன்றிகள்.

இதை தொடர

வல்லிம்மா,

வை.கோபாலகிருஷ்ணன்.

அன்புடன் ஆனந்தி,

ஜெய்லானி,

நாஞ்சில் பிரதாப்,

லஷ்மிம்மா,

தேனம்மை,

ராமலஷ்மி..

ஆகியோரை அன்புடன் அழைக்கிறேன்..:-))

ஓம்.. ஷாந்தி.. ஓம்..