Monday 23 July 2012

ஒரு வீடு பெயரிடப்படுகிறது..

வீடு கொடுத்த இணையத்திற்கு நன்றி :-)
"சுத்தம் சோறு போடும்.." வீட்டின் முகப்பில் பொறிக்கப்பட்டிருந்த பெயரை நிறுத்தி நிதானமாக வாசித்து விட்டு வீட்டைச் சுற்றிப்பார்ப்பதற்காக நகர்ந்தனர் புதுமனை புகுவிழாவுக்கு வந்திருந்தவர்கள்.

“சும்மா சொல்லக்கூடாது. வீட்டை நல்லா பார்த்துப் பார்த்துதான் கெட்டியிருக்கான் உம்ம மருமவன்..” என்றார் ஒரு பெரியவர்.

“ஏன் பெரியத்தான் பிரிச்சுப்பேசறீங்க?.. எனக்கு மருமவன்னா ஒங்களுக்கு மவன் முறை வருது இல்லையா?.. தம்பி மகன் தன் மகனைப் போலன்னு சொல்லுவாங்க. ஆனாலும் உங்களுக்கு இந்த எடக்குத்தானே வேணாம்கறது” என்று சிரித்துக்கொண்டே பதிலடி கொடுத்தார் இன்னொருவர்.

அந்தச் சின்னத்தெருவில் பாதியை அடைத்துக்கொண்டு போடப்பட்டிருந்த பந்தலில் நாற்காலிகள் அங்குமிங்குமாகச் சிதறிக்கிடந்தன. குழந்தைகள் அங்குமிங்குமாக ஓடி விளையாடிக்கொண்டிருந்தனர். பந்தல் வாசலில் கட்டப்பட்டிருந்த வாழை மரத்தை உண்டு இல்லை என்று ஆக்கிக்கொண்டிருந்த சிறுவர்கள், கடைசியில் அலுத்துப்போய் அதனுடன் சேர்த்துக் கட்டப்பட்டிருந்த கூந்தல் பனையின் சாட்டைகளை அறுத்து எடுத்து, அதில் விளையாடுவதில் ஈடுபட்டிருந்தனர்.

மூன்றாம் பந்தியும் முடிந்து, சாப்பிட்டு விட்ட திருப்தியில் நான்கைந்து நாற்காலிகளை ஆங்காங்கே வட்டமாகச் சேர்த்துப் போட்டுக் கொண்டு வெகு நாட்கள் கழித்துச் சந்தித்த உறவினர்கள் பல கதைகளையும் வெற்றிலை பாக்குடன் சேர்த்து மென்று கொண்டிருந்தனர்.

“ஆமா,.. அதென்ன?. புது வீட்டுக்கு ஒண்ணு அப்பா, அம்மா பேரை வைக்கணும். இல்லைன்னா குலதெய்வம் பேரை வைக்கணும். புள்ளைங்க விருப்பப்பட்டா அதுங்க பேரையும் வைப்பாங்க சில பேர். அதெல்லாம் விட்டுட்டு “சுத்தம் சோறு போடும்”ன்னு அதென்ன அப்படியொரு பேரை வெச்சிருக்கான். புத்தி கித்தி கொழம்பிப்போச்சா அந்தப்பயலுக்கு?” என்று வம்பை ஆரம்பித்தார் ஒருவர்.

“எங்கிட்ட கேட்டா எனக்கென்ன தெரியும்?. இன்னா அவனே வாரான். அவங்கிட்டயே கேட்டுக்கிடுங்க” என்ற இன்னொருவர், “மக்கா விசுவநாதா,.. கொஞ்சம் இங்கே வந்துட்டுப்போப்பா. ஒங்க பெரியப்பாவுக்கு ஒனக்க கிட்ட என்னவோ கேக்கணுமாம்” எனவும்,

‘கேளுங்க..’ என்று சொல்வது போல் தன் பெரியப்பாவைப்பார்த்தான் விசுவநாதன்.

“அது ஒண்ணுமில்லேடே.. ஒன் வீட்டுக்குப் பேரு வெச்சிருக்கேல்லா, அதப்பத்தித்தான் கேட்டுட்டிருந்தேன். ஒங்க அப்பாவுக்க பேரோ இல்லைன்னா தாத்தாவுக்க பேரோ வெச்சிருக்கப்டாதா மக்கா. காலாகாலத்துக்கும் அவங்க பேரு தொலங்கியிருக்குமே” என்றார் பெரியவர்.

“பெரியப்பா,.. நாஞ்சொல்லித்தான் உங்களுக்குத் தெரியணும்ன்னு இல்லே. குடும்பத்தைக் கவனிக்காம குடிச்சுக்குடிச்சே கொடல் வெந்து எங்கப்பா செத்தப்புறம் நாங்க நடு ரோட்டுக்கு வந்துட்டோம். வீட்ல உள்ளவங்க விருப்பத்துக்கு மாறா எங்கம்மாவை எங்கப்பா கல்யாணம் முடிச்சுக்கிட்டதால ‘அவனே போயிட்டான்.. அவன் குடும்பம் என்ன ஆனா எனக்கென்னா’ன்னு எங்களை நம்ம குடும்பத்துல இருக்கற யாரும் திரும்பிக்கூட பார்க்கலை. பொழைப்பு தேடி எங்களைக்கூட்டிக்கிட்டு சென்னைக்கே போயிருச்சு எங்கம்மா. அங்க நாலு வீட்டுல தூத்து, தொளிச்சு, பத்துப்பாத்திரம் தேய்ச்சு, துணி துவைச்சுன்னு எல்லா வீட்டு வேலையும் பார்த்துத்தான் எங்களை வளர்த்து ஆளாக்கிச்சு."

"என்னிக்காவது ஒரு நாள் நாங்களும் நல்ல நிலைமைக்கு வருவோம். அப்படி வரப்ப நம்ம ஊருக்குத்தான் போயி செட்டிலாவணும்ன்னு சொல்லிச்சொல்லியே வளர்த்தாங்க எங்கம்மா. வனத்துல மேய்ஞ்சாலும் இனத்துல அடையணும்ன்னு சொல்லுவாங்களாமே. நாங்க, வெரட்டப்பட்ட எடத்துலயே நாலு பேரு முன்னாடி தலை நிமிர்ந்து வேரூணி நிக்கணும்ன்னுதான் இந்த ஊருலயே ஒரு வீட்டையும் கட்டி குடி வந்திருக்கோம். காலம் முழுக்க ஒரு வேலைக்காரியாவே காலத்தைக் கழிச்ச எங்கம்மாவை இன்னிக்கு ஒரு வீட்டுக்கு எஜமானியாக்கி அழகு பார்த்துட்டோம். இன்னிக்கு நாங்களும் ஆளாகி, நாலு பேர் மெச்சற மாதிரி இருக்கோம்ன்னா அது அன்னிக்கு அடுத்தவங்க வீட்டு அழுக்கைச் சுத்தப்படுத்தி எங்கம்மா சம்பாதிச்ச காசாலதான். எங்களுக்குச் சோறு போட்டது அந்தச் சுத்தப்படுத்துற வேலைதான். அந்த வாழ்க்கையை என்னிக்கும் மறக்கக் கூடாதுன்னுதான் வீட்டுக்கு இப்படிப் பேரு வெச்சிருக்கேன். நாஞ்செஞ்சது சரிதானே?..”

பெயருக்கான விளக்கத்துடன், தங்களுக்கும் சேர்த்து ஊசி செருகிய விசுவநாதனின் கண்களைச் சந்திக்க முடியாமல் தலை குனிந்து நின்றனர் வயதால் மட்டுமே பெரியவர்களான அவர்கள்.

டிஸ்கி: வல்லமையில் எழுதுன சிறுகதையை இங்கேயும் பகிர்ந்துக்கறேன்.

19 comments:

ஹுஸைனம்மா said...

’மாத்தி யோசி’ வகைக் கதை. அருமை!!

//வீடு கொடுத்த இணையத்திற்கு நன்றி//
இவ்வளவு அழகான வீடு, ஃப்ரீயாக் கொடுத்தாங்களா!! எங்கேன்னு சொன்னா, நாங்களும் ஒண்ணு லபக்குவோம்ல? இருக்க வெலவாசிக்கு கட்டவா முடியும்? :-)))))

திண்டுக்கல் தனபாலன் said...

நல்லதொரு சிறுகதை... வாழ்த்துக்கள்...
/// வயதால் மட்டுமே பெரியவர்களான அவர்கள் //
இது போல் நிறைய பேர்கள் உள்ளார்கள்-இந்த நவீன உலகில் !
நன்றி ! (த.ம. 2)
என் தளத்தில் : மனிதனின் மிகப்பெரிய எதிரி யார் ?

ஸாதிகா said...

"சுத்தம் சோறு போடும்.."/////பெயருக்கான விளக்கம் வெகு ஜோர்.

துளசி கோபால் said...

அட்டகாஸமான கதை!!!
இனிய பாராட்டுகள்!

sathishsangkavi.blogspot.com said...

மிக ரசித்தேன் உங்கள் சிறுகதையை...

குறையொன்றுமில்லை. said...

வீட்டுக்கு பெயர் வைத்த காரணம் நல்லா இருக்கு.

CS. Mohan Kumar said...

வீடு வைக்க சொன்னது நல்ல காரணம் தான்.

வெங்கட் நாகராஜ் said...

விளக்கம் கேட்ட பெரியவருக்கு நெத்தியடி.... :)

நல்ல கதைப் பகிர்வுக்கு நன்றி சகோ.

இராஜராஜேஸ்வரி said...

தங்களுக்கும் சேர்த்து ஊசி செருகிய விசுவநாதனின் கண்கள் -

சிறப்பான சிறுகதைக்குப் பாராட்டுக்கள்..

ராமலக்ஷ்மி said...

வீட்டுக்கான பெயர்க்காரணம் அருமை. நல்ல கதை சாந்தி.

ஹேமா said...

வீட்டுக்குப் பெயர் வித்தியாசம்.அதன் விளக்கம் அற்புதம் !

கோமதி அரசு said...

"சுத்தம் சோறு போடும்.." என்ற வீட்டின் பெயருக்கு பின்னால் ஒரு அன்பு தாயின் கதை! தாயின் உழைப்பால் உயர்ந்த பிள்ளைகள் வைத்த பெயர் மிகவும் பொருத்தம்.
அருமையான கதை சாந்தி.

pudugaithendral said...

கதை ரொம்ப நல்லா இருக்கு

VijiParthiban said...

அருமையான கதை .... சுத்தம் சோறுபோடும் கதை தலைப்புக்கு ஏற்றவிளக்கம்... சூப்பர்....

துபாய் ராஜா said...

இயல்பான எழுத்துநடையில் அருமையான கதை.வாழ்த்துக்கள்.

நாடோடி said...

கதை ரெம்ப நல்லா வந்திருக்கு சகோ...

"சுத்தம் சோறு போடும்" இப்படியும் யோசிக்கலாம் என்று கதைக்கரு அமைத்திருக்கிறீர்கள்..

ARIVU KADAL said...

மனதை வருடும் சிறுகதை. அருமையான பதிவு வாழ்த்துகள்.

வல்லிசிம்ஹன் said...

நல்ல கதை சாரல். உண்மையாகவே சுத்தம் சோறும் போட்டு வீடும் கொடுத்திருக்கிறது.அருமையாக எழுதி இருக்கிறீர்கள்.

சாந்தி மாரியப்பன் said...

வாசித்துக் கருத்துரையிட்ட அனைவருக்கும் நன்றியோ நன்றிகள் :-))

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails