மழையே மழையே..

2005-ல் வெள்ளம்( உதவி கூகிள்)

மும்பையில் மழை பெய்ய ஆரம்பிச்சுடுச்சு. உஸ்ஸ்.. அப்பாடா!! என்ன வெய்யில்... ரெண்டு துளி மழைத்தண்ணி பூமில விழுந்திச்சின்னா நல்லாருக்குமே!!ன்னு நினைக்கிற அளவுக்கு வெய்யில் வாட்டி எடுத்தது போக, இப்போ ஜிலீர்ன்னு நல்ல க்ளைமேட்டா இருக்கு. பொதுவா ஜூன் மாத முதல்வாரத்தில் ஆரம்பிக்கும் மழை, ஒரு காட்டு காட்டிட்டுத்தான் ஓயும்.இப்பவே மும்பையில் நிறைய இடங்களில் தண்ணீர் தேங்க ஆரம்பிச்சு, போக்குவரத்துக்கு இடைஞ்சலாகவும், மக்களின் இயல்பு வாழ்க்கைக்கு பாதிப்பையும் ஏற்படுத்துது.

ஒவ்வொரு வருஷமும் மழை ஆரம்பிச்சப்புறம் , ஒன்றிரண்டு நாளுக்காவது அங்கங்க தண்ணி தேங்கி, தண்டவாளங்கள் மூழ்கி, ட்ரெயின் லேட்டாவது நடக்கும். ஏதாவது ஒரு நாளுக்காவது,"இன்னிக்கு ட்ரெயின் ஓடாதாம்.. மழை காரணமா ரத்தாம்"ன்னு செய்தி வரும். அப்பத்தான் எங்களுக்கு, 'இந்த வருஷம் நல்லா மழை பெஞ்சிருக்கு'ன்னு திருப்தியாகும். இயந்திர வாழ்க்கையில் எதிர்பாராம கிடைக்கிற ஒரு நாள் லீவு அடடா!!!! அனுபவிச்சாத்தான் தெரியும்.

ஆனா,... கடந்த சில வருஷங்களா மழை ஆரம்பிச்சிட்டாலே, எல்லோர் மனசிலும் அந்த கறுப்பு வருஷத்தின் நினைவுகள் எட்டிப்பாக்கும். ஜூலை 2005ஐ மும்பை மக்கள் வாழ்நாளில் ஒரு போதும் மறக்க மாட்டார்கள்.. மறக்கவும் முடியாது.

ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஏதாவது ஒரு வழியில் பாதிக்கப்பட்ட, அல்லது பாதிக்கப்பட்டவர்களை பார்த்த அனுபவம் இருக்கும்.

எப்பவும் போல்தான் அந்த நாளும்,.. எல்லோருக்கும் போல் எங்களுக்கும் விடிந்தது. அந்த சமயத்தில் பசங்களுக்கு பரீட்சை நடந்துக்கிட்டிருந்தது. பரீட்சை சமயத்தில் ஸ்கூலுக்கு நானே கொண்டு போய் விட்டுட்டு, அப்றம் மறுபடி போய் அழைச்சிட்டு வர்றது பழக்கம். அன்னிக்கும் அப்படித்தான்... ஸ்கூலுக்கு போய் பசங்களை அழைச்சுட்டு வர்றதுக்காக கிளம்பினேன். மொத நாள் இரவிலிருந்தே மழை பெஞ்சுக்கிட்டிருந்தது. ஏதோ ஒரு உள்ளுணர்வில், ரங்க்ஸ் கிட்ட, 'இன்னிக்கி ஆப்பீசுக்கு லீவு போட்டுடுங்களேன்'னு சொன்னேன். எப்படா சொல்லுவான்னு காத்துக்கிட்டிருந்தாரோ என்னவோ....'சரி'ன்னு சொல்லிட்டு விட்டதூக்கத்தை தொடர போயிட்டார்.

பொண்ணோட பரீட்சை முடிஞ்சு, காத்துக்கிட்டிருந்தா,.. பையருக்கு பரீட்சை முடிய இன்னும் நேரமிருக்கு. அதுவரை காத்திருக்க வேணாம். அவர் ஸ்கூல் பஸ்லயே வந்துடட்டும்ன்னு நாங்க ஆட்டோவில் வீட்டுக்கு திரும்பினோம். ரோடெல்லாம் ஒரு முழம் உசரத்துக்கு தண்ணி நிக்குது. வண்டியெல்லாம் வேகமா போகமுடியாம நத்தை மாதிரி ஊர்ந்து போகுது. ஏன்னா,.. தண்ணிக்குள்ள பள்ளம், மேடு தெரியாது. ஒரு வழியா வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தோம். ஆனா... மணி ரெண்டாகியும் பையர் வீட்டுக்கு வரலை. எனக்கோ கலக்கமா இருக்கு. பேசாம ஸ்கூல்லயே வெயிட் பண்ணி ரெண்டு பேரையும் சேத்து கூட்டிட்டு வந்திருக்கலாமேன்னு தோணுது.

எதுக்கும் மறுபடி பள்ளிக்கூடத்துக்கு போய் பாத்துட்டு வரலாம்ன்னு ஆட்டோ நிறுத்தம்வரை வந்தேன். அப்பாடா!!! எதிர்க்க ஸ்கூல் பஸ் வருது. 'ஏண்டா லேட்டாச்சு'ன்னு பையரை கேட்டா...'ரயில்வே ஸ்டேஷன் ரோட்டில் பயங்கர வெள்ளம். தண்ணி பஸ்ஸுக்குள்ள அலையடிச்சு வருதுன்னா பாத்துக்கோங்க. மெதுவா நின்னு... நின்னு வந்தோம்'ன்னார். அன்னிக்கு முழுக்க மழை விட்ட பாடில்லை..அதுவும், வழக்கத்தைவிட அதிகமா பெய்யுது. ஆனா.. அப்ப ஒண்ணும் பெரிசா தோணலை.ஏன்னா.. சீசன்ல 24 மணி நேரம்,30 மணி நேரத்துக்கு மேல விடாமழை பெய்றது சகஜம். இந்த வருஷம் குடிதண்ணீருக்கு தட்டுப்பாடு வராதுன்னு சந்தோஷப்பட்டுக்கிட்டோம். அவரவர் ஒர்ரீஸ் அவரவருக்கு :-)))

மறு நாளும் பரீட்சை இருந்ததால், சீக்கிரமே எழுந்து எல்லாம் ரெடி பண்ணிட்டு எனக்கான காபியுடன் பால்கனிக்கு வந்து வெளியே பார்த்தா.. ஐயோ!!! இதென்ன... அப்ப திடீர்ன்னு தடால்ன்னு ஒரு சத்தம்...

(மழை பெய்யும்...)