பாறையில் ரெண்டு மண்டபம்-4

ரெண்டு மண்டபங்களும்..

சிகாகோவில் நடந்த மாநாட்டில் சொற்பொழிவு ஆற்றுவதற்கு முன்னால விவேகானந்தர் இங்கே கடலில் குதித்து, நீந்தி வந்து... மூன்றுபகல், மூன்று இரவுகள் தியானம் செஞ்சிருக்கார். அடிமைப்பட்டுக்கிடந்த இந்தியத்தாய்க்கு, தான் என்ன கைமாறு செய்யவேண்டும் என்ற ஞானோதயம், அவருக்கு இங்கேதான் கிடைச்சிருக்கு. அதற்கு, அவர் குமரித்தாயின் பாதம்பட்ட இடத்தை தேர்ந்தெடுத்தது பொருத்தம்தான். அவரோட சிகாகோ சொற்பொழிவு மிகவும் புகழ்பெற்றது.

விவேகானந்தர் நினைவு மண்டப முகப்பு.

யானைகள் காவலிருக்கும் நினைவு மண்டபத்தில் நுழைஞ்சதும், ஏதோ ஓர் இனம் புரியாத உணர்வு. நுழைவாசல் அஜந்தா,எல்லோரா குகைகளைப்போலவும், நினைவுமண்டபம் பேலூர் ராமகிருஷ்ணா கோவிலைப்போலவும் வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கு. உள்ளே சுவாமிஜியின் ஆளுயர வெண்கலச்சிலை கம்பீரமா நிற்குது. முதலில், தியானம் செய்யும் அமர்ந்த நிலையில்தான் சிலை செய்ய ஆலோசிக்கப்பட்டிருக்கு. ஆனால், ரானடே அவர்கள்தான், தியானம் முடிஞ்சு இந்தியாவுக்காக சேவைசெய்ய புறப்பட்ட நிலையில், ஓரடி முன்னே எடுத்து வெச்சமாதிரி வேணும்ன்னு சொல்லி, நிறுவப்பட்டிருக்கு. முதல்ல, மண்டபமெல்லாம் கட்டுற ஐடியா கூட இல்லையாம். கடல்காத்துலேர்ந்தும், விஷமிகள் கிட்டேர்ந்தும் பாதுகாப்பு வேணும்ன்னுதான் மண்டபம் கட்டப்பட்டிருக்கு.

மண்டபத்தில் நிறைய சிற்ப வேலைப்பாடுகள் மனசை நிறைக்குது. கிருஷ்ணர், மயில்ன்னு ஏகப்பட்டது இருக்கு. எருதின் தலையும் யானையின் தலையும் சேர்ந்தமாதிரி ஒரு சிற்பம் கோயில்களில் காணப்படும் . அதுவும் இங்கே நாலஞ்சு இருக்கு. நுழைவாயிலின் அருகே, குருஜி, குருபத்னியான ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர், சாரதாதேவி இவங்களுக்கும் சன்னிதி இருக்கு. கடல் நடுவே இருக்கிறதால ஈரமான உப்புக்காத்தால, சிலையோ, கிரானைட் கற்களோ பாதிக்காம இருக்க ஒரு கெமிக்கலை தினமும் தடவி, அப்புறம் நல்ல தண்ணீரால துடைப்பாங்களாம். இந்த வேலை தொடர்ந்து நடந்துக்கிட்டே இருக்குதாம். தூண் ஓரத்தில கறுப்பு பெயிண்ட் மாதிரியான சில கெமிக்கல் டப்பாக்கள் இருந்திச்சு. நாகர்கோவில்லயே கிடைக்குதாம்.

ஆச்சரியமா இருக்கு!!!! இவ்வளவு கிரானைட் கற்களையும் தயார் செஞ்சு, படகில் ஏத்திக்கொண்டு வந்து, இங்கே பொருத்தறதுக்கு எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டிருப்பாங்க. பக்கவாட்டு வாசல் வழியா வெளிய வந்தா பின்பக்கம் தியான மண்டபத்துக்கு வந்துடலாம். தியானம் செய்ய விரும்புறவங்களுக்கு அருமையான இடமிது. இது, இங்கே கட்டப்பட்டதுக்கும் காரணமிருக்கு. நினைவுமண்டபத்துக்கு பின்பக்கம் பெரிய பள்ளமிருந்திருக்கு. அதை நிரப்ப பொருள் செலவு ஆகும், அதைவிட இந்த இடத்தில் ஒரு ஹால் கட்டீட்டா, ஒரே கல்லுல ரெண்டு மாங்கா அடிக்கலாம்ன்னு (சீசனுக்கேத்த 'பழ'மொழி) இங்கே கட்டியிருக்காங்க. பையர் உள்ளேபோய் தியானம் செய்யப்போயிட்டார். கடலைப்பார்த்துக்கிட்டிருக்கிறதை தியானம்ன்னு சொல்லலாம்னா... நான் ஆழ்ந்த தியானத்தில்....

தியானத்தின்போது கிடைச்ச தரிசனங்கள்.

நினைவு மண்டபத்துக்கு பின்னால, சூரியனின் பாதையை கல்லில் வடிச்சு வெச்சிருக்காங்க. உத்தராயணத்தில் ஆரம்பிச்சு தட்சிணாயணம் வரை போறார். காலை நேரம்ங்கிறதால அவ்வளவா வெயில், சூடு இல்லை. பாறையில் அங்கங்கே solar reflective paint-ஆல் பாதை வரைஞ்சு வெச்சிருக்காங்க. அதுமேல நடந்து போனா சூடு தெரியாதாம். தியான மண்டபத்துக்கு வெளிய அந்தப்பாதை ஜில்லுன்னு இருந்தது.. என்னன்னு பாத்தா அப்பத்தான் அடிச்ச ஈரமான பெயிண்ட் மேல நடந்திருக்கேன். போகட்டும்.. என்னோட பாதச்சின்னமும் அங்கே இருக்குன்னு பசங்க கிட்டே பெருமையடிச்சிக்கிட்டேன்.

நில்லாப்பயணம்.. பாதை இங்கிருக்கு.

நினைவு மண்டபத்துக்கு எதிரேதான் புகழ்பெற்ற ஸ்ரீபாத மண்டபம் இருக்கு. 'பொண்ணுங்க ஒத்தைக்காலில் நிற்கக்கூடாதுன்னு பெரியவங்க சொல்வாங்களே ஏன்னு தெரியுமா'ன்னு அங்குள்ள ஊழியர் கேட்டார். பொண்ணு இடவலமா தலையை ஆட்டுனா. கதைன்னதும் பையரும் ஓடிவந்து நின்னுக்கிட்டார்.குமரியன்னை சிவபெருமானை கரம்பிடிக்க இங்கேதான் ஒத்தைக்காலில் நின்னாங்களாம். சிவனும் ஒத்துக்கிட்டாராம். கல்யாணம் நடந்தா, கடல்கோள் வந்து, நாடு அழிஞ்சிடும் என்பது விதி. உலகத்தை காப்பாத்தணுமேன்னு நினைச்ச நாரதர், அம்மா சார்பில் தூது போய், கணுவில்லாத கரும்பு, கண்ணில்லாத தேங்காய், நரம்பில்லாத வெற்றிலை, இன்னும் இரண்டு பொருட்கள் இதெல்லாம் கல்யாணச்சீரா கொண்டுக்கிட்டு, நடு நிசி முஹூர்த்தத்துக்கு வரணும்ன்னு, சிவன் கிட்ட போய் சொல்லீட்டார். அவரும் ஒத்துக்கிட்டு, இதையெல்லாம் கஷ்டப்பட்டு சேகரிச்சிக்கிட்டு, கிளம்பினார்.

கல்யாணம் நடந்துட்டா, கடல்கோள் வந்துடுமேன்னு பயந்த முருகன், சேவல் உருவெடுத்து, மருங்கூரில் நின்னு கூவினார். பொழுதுவிடிஞ்சாச்சு, முஹூர்த்தம் தவறிப்போச்சுன்னு நினைச்ச சிவன் மறுபடி சுசீந்திரத்துக்கே திரும்பிட்டார். ஏமாந்துபோன கன்யாகுமரி, சமைச்சு வெச்சிருந்த விருந்துச்சாப்பாட்டையெல்லாம் தூக்கி வீசிட்டு, தானும் சிலையா நின்னுட்டாங்களாம். அதனாலதான் கடற்கரை மணலெல்லாம், அரிசி, பருப்பு, கடுகு மாதிரி பல்வேறு நிறங்களிலும், உருவங்களிலும் இருக்குதாம். ஏற்கனவே கேட்ட கதைதான்னாலும் யாராவது கதை சொன்னா கேக்க சுவாரஸ்யமா இருக்குதில்லையா!! அதனால ஒத்தைக்காலில் நின்னா பொண்ணுங்களுக்கு சீக்கிரம் கல்யாணம் ஆகாதாம். நல்ல கதையா இருக்கே!!!! அப்படீன்னா இப்போ சுனாமி ஏன் வந்தது?.. அவங்க தவம் முடிஞ்சு போச்சா!!!.. சுனாமி வந்த நாளா என் தலைக்குள், இந்தக்கேள்விதான் சுனாமி அடிக்குது.

ஸ்ரீபாத மண்டபம்.

ஸ்ரீபாத மண்டபத்தில் அம்மனோட பாதத்தை அழகா பூச்சரத்தால் அலங்கரிச்சு வெச்சிருக்காங்க. இங்கே விழும் காணிக்கையெல்லாம் தேவஸ்வம் போர்டுக்குத்தான் சேருமாம். சுத்திலும் பெரிய கல்திண்ணைகள். கடல்காத்தை உள்வாங்கி, குளிர்ச்சியும் ஈரமுமா இருக்கு. கடல்காத்து ஜிவ்வுன்னு அட்டகாசம் பண்ணுது. சுத்திலும் சிங்கங்கள் காவலிருக்க, கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் பண்ணலாம். ரெண்டு மண்டபங்களுக்கும் நடுவால உள்ள முற்றம் போன்ற பகுதியில், திசைகள் குறிக்கப்பட்ட கிரானைட் பதிச்சிருக்காங்க. யாரும் அதுமேல நடந்து போய் பாழ்படுத்திடாம இருக்க பாதுகாப்பு இருக்கு.

இவர் என்னோட சின்னவயசு ஃப்ரெண்ட். எப்போ போனாலும் கண்டுக்கிடுவார்.

விவேகானந்த கேந்திரம் சார்பில் இங்கே ரெண்டு ஸ்டாலும் இருக்கு. அவர் சம்பந்தப்பட்ட புத்தகங்கள், கீசெயின்கள், போஸ்டர்கள், இன்னும் என்னன்னவோ இருக்கு. விவேகானந்தர் பாறையிலிருந்து, இன்னொரு படகு திருவள்ளுவர் சிலைக்கு கூட்டிட்டு போகுது. படகுக்காக காத்திருக்கிற நேரத்தில் வெய்யில்ல நிற்க வேண்டாம். அருமையான கூரை போட்ட நடைபாதை இருக்கு.

அதிகாரிகளுக்குன்னு தனி படகு இருக்கு. அடிக்கடி வந்து நிலவரத்தை கவனிச்சுக்குவாங்களாம். கடலிலும் ஒரு பாய்மரப்படகு ஒன்னு சுத்திக்கிட்டே இருக்கு. செய்லிங் பண்ற படகு மாதிரி இருக்கேன்னு பாத்தா அது ரோந்துப்படகுன்னு ரங்க்ஸ் தகவல் கொடுத்தார்.

அதிகாரிகள் வரும் படகு.

ரோந்துப்படகா....

ச்சலோ திருவள்ளுவர் சிலைக்கு

கொஞ்ச நேரத்துல எங்களுக்கான படகு வந்துசேர்ந்தது. இப்போ திருவள்ளுவரை பார்க்க போலாம்.