பொம்மை மனிதர்கள்..

ஒரு விடையைப் பெறுவதற்காக அனேகமான கேள்விகள் கேட்டுக்கொள்ளப்படுகின்றன.

‘ஆம்’ என்ற பதில் வந்து விடுமோவென்ற அச்சத்தினால் கூட, நிறையக்கேள்விகள் தயங்கி நின்று விடுகின்றன.

வேலி தாண்டும் வெள்ளாட்டை நினைவு படுத்துகிறது குறுகிய சாலைத்தடுப்பை அனாயாசமாகத் தாண்டிச்செல்லும் ஒரு வாகனம்.

அதிகம் பேசுவதால் மட்டுமன்றி தேவையான இடங்களில் பேசாமல் இருப்பதாலும் சில சமயங்களில் அவதிப்பட நேரிடுகிறது.

நாட்டியமாடும் மின்னலுக்கு, இடி ஜதி சொல்கிறதென்று, போட்டியாக மேளம் கொட்டுகிறது தகரக்கூரையில் மழை.

விலையுயர்ந்த நேரத்தை வீணாய்ச் செலவழிப்பவன் சோம்பேறி, பயனாய்ச் செலவழிப்பவன் உழைப்பாளி, பார்த்துப்பார்த்துச் செலவழிப்பவன் புத்திசாலி.

இறைவன் நம்மை இவ்வுலகிற்கு தனியே அனுப்புவதில்லை. திறமையெனும் நண்பனுடன்தான் அனுப்பி வைக்கிறார்.

'வாழ்க்கையென்றால் அப்படித்தான்’ என்று நாமாகவே சொல்லிக் கொள்கிறோமே ஒழிய, அது தன்னைப்பற்றி எதுவுமே சொல்லிக் கொள்வதில்லை.

சூரியனை மட்டுமே நோக்கியிருக்கும் சூரியகாந்தியாய் வாழ்க்கையின் நல்ல பகுதிகளை மட்டுமே நினைவில் நிறுத்துவோம். நிழல்கள் காலடியில் இருந்து விட்டுப் போகட்டுமே.

மனித உறவுகள் பொம்மைகளாய் மாறி விட்ட யுகத்தில், பொம்மைகளையும் உறவினராக்கிக்கொள்ள குழந்தைகளால் மட்டுமே முடிகிறது.