கணபதி பூஜையில் கௌரி..(பதிவர் சந்திப்பு)

புள்ளைக்கு ஒரு நல்லது நடக்கறப்ப, புள்ளையை எல்லோரும் கொண்டாடற சமயங்கள்ல.. ஒரு ஓரமா நின்னாச்சும் அதைப் பார்த்து சந்தோசப்படாத அம்மாக்கள் உண்டா?? பூவுலகில் இருக்கும் அம்மாக்களாலயே அப்டி இருக்க முடியாதுங்கறப்ப இவங்க பெரிய இடத்து 'அம்மா'. முப்பெரும் தேவியரில் ஒருத்தங்க. இவங்களுக்குள்ள நடக்கற 'நம்பர் ஒன்' யாருங்கற போட்டி இன்னும் முடியாம, ஸ்டே ஆர்டர்ல இருக்கறதால, மூணில் ஒருத்தர்ன்னே அது வரைக்கும் சொல்லுவோம். யாரையாவது நீங்கதான் நம்பர் ஒன் அப்டீன்னு சொல்லப் போயி மத்தவங்க கோச்சுக்கிட்டாங்கன்னா!!.. எதுக்கு வம்பு J

ஆங்.. எங்கே நிறுத்தினேன்??.. 'பெரிய இடத்து அம்மா' அவங்க பையருக்கு நடக்கற கொண்டாட்டத்துல கலந்துக்காம இருப்பாங்களா??. முதல் நாள் பையர் வந்து ஜம்முன்னு உக்காந்தாச்சு. 'வீட்டை விட்டுப் போன புள்ளை எப்டி இருக்கார், நல்லா கவனிச்சுக்கறாங்களா?? அவருக்குப் பிடிச்ச மாதிரி மோதகம் செஞ்சு கொடுக்கறாங்களா'ன்னு பார்க்க அந்தம்மாவும் நாலாந்தேதியன்னிக்கு இன்ஸ்பெக்ஷன் வந்தாங்க. சில வீடுகள்ல கௌரியம்மா, ஒரு நாள் முன் கூட்டியே வருவாங்க. எப்போ வந்தாலும் சரி,.. டாண்ணு அஞ்சாம் நாளன்னிக்கு கிளம்பிடுவாங்க. சில இடங்கள்ல அம்மாவை தனியா அனுப்பக் கூடாதுன்னுட்டு புள்ளையும் சேர்ந்தே கிளம்பிடுவாராம்.

சுமங்கலிப்பொண்ணு தன்னோட தாய் வீட்டுக்கு வந்துருக்கறதா பாவிச்சு, அவங்களுக்கு சகலவித உபச்சாரங்களும் அமளிதுமளிப்படும். சில வீடுகள்ல கௌரியின் பிரதிமைக்கு புடவை, நகைன்னு அலங்காரம் செய்வாங்க. சில வீடுகள்ல கலசத்துல தேங்காயை வெச்சு, நாம வரலஷ்மி பூஜைக்கு செய்வோமே அது மாதிரி, தேங்காய்ல வெள்ளியிலோ அல்லது மஞ்சப்பொடியிலோ முகம் உருவாக்கி, அலங்காரம் செய்வாங்க.

நாள் முழுக்க பஜனை, பாட்டு, சுமங்கலிகளுக்கு விருந்துன்னு ஒரே அமர்க்களம்தான். சாயங்காலம் அக்கம் பக்கத்து பெண்களைக் கூப்பிட்டு ‘ஹல்திகுங்கும்’(தாம்பூலம்) கொடுப்பாங்க. அப்றம் மனசில்லா மனசோட கௌரியை  பிரியாவிடை கொடுத்து அனுப்புவாங்க. இதெல்லாம், எங்கூர்ல பத்து நாட்கள் நடக்கும் கணபதி பூஜையின் ஒரு அம்சமான ‘கௌரிகண்பதி’ பூஜையில் நடக்கும்.

இப்படியொரு பூஜை அன்னிக்குத்தான், நம்ம லஷ்மிம்மாவை சந்திக்கும் வாய்ப்பு அமைஞ்சது. “ரெண்டு பேரும் மும்பைப் பகுதியில் தான் இருக்கோம்ன்னாலும் இது வரை சந்திச்சுக்க வாய்ப்பு அமையலை. இப்ப பிள்ளையார் சதுர்த்தி விழாவுக்காக தானாவிலிருக்கும் பையர் வீட்டுக்கு வந்திருக்கேன். சந்திக்கலாமா’ன்னாங்க. ஆஹா!! ஒரே கல்லுல ரெண்டு மாங்கா. பூஜையிலும் கலந்துக்கிட்ட மாதிரி இருக்கும். பதிவர் சந்திப்பும் நடத்துன மாதிரி இருக்கும். ஒரு சந்திப்புலயாவது கலந்துக்கலைன்னா, அப்றம் நாமளும் ரவுடியாவுறது எப்படி?? J.

அப்ப நம்ம நாராயணீயம் ஜெயஸ்ரீ கிட்ட இதைப் பத்தி சொன்னேன். ஜெயஸ்ரீ நாராயணீயம் தவிர சமையலுக்குன்னு ஒரு ப்ளாகும், எண்ணங்களைப் பகிர்ந்துக்கன்னு இன்னொரு ப்ளாகுமா மொத்தம் மூணு ப்ளாகை நடத்திட்டு வராங்க. அவங்களும் நானும் வரேன்ன்னாங்க. ‘மும்பையில் பெண் பதிவர்கள் சந்திப்பு' உறுதியாச்சு. ஆனா, உடனே போக முடியலை. எங்க பில்டிங்கிலும் புள்ளையார் உக்காந்திருக்காரே. ஞாயிற்றுக்கிழமை போகலாம்ன்னு நினைக்கிறப்பவே அன்னிக்கு கணபதி ஹோமம், இன்ன பிற பூஜைகளெல்லாம் இருக்குதுன்னு செய்தி வருது. 'போய்க்கோ.. ஆனா, உனக்கு மோதகம், சுண்டல் கிடைக்காது'ன்னுட்டார், எங்க குடியிருப்பின் புள்ளையார். ஆகவே அவருக்கும் ஒரு அட்டெண்டென்ஸ் போட வேண்டியதாப் போச்சு :-)

மஹாபூஜை, அதைத்தொடர்ந்த மஹாபிரசாதம்.. (அதாங்க.. லஞ்ச்) எல்லாம் முடிஞ்சு வர்றதுக்கு எப்டியும் சாயந்திரம் நாலு மணியாகிடும். அதுக்கப்றம் 'தானா'வுக்கு போய் வர்றதுன்னா கஷ்டம். ஏன்னா, ஒரு மணிக்கூருக்கு ஒருக்காதான் லோக்கல் உண்டு. போயிட்டு வரவே நேரம் சரியாயிருக்கும். ஆற அமர பேசக்கூட நேரமிருக்காது J. அதனால, மறுநாள் போனா, ஆற அமர சந்திச்சுட்டு வரலாமேன்னு நினைச்சு, கண்டிப்பா போயிட்டு வந்துடணும்ன்னு முடிவுமெடுத்து லஷ்மிம்மாக்கும் ஜெயஸ்ரீக்கும் மெயிலனுப்பியாச்சு.

மறுநாள், பசங்களுக்கு அறிவிப்பு கொடுத்துட்டு, கடமைகளெல்லாம் முடிச்சு, வேக வேகமா ஸ்டேஷனுக்கு வந்தா, 'தானா' போற லோக்கல் அப்பத்தான் ஸ்டேஷன்லேர்ந்து எனக்கு டாட்டா காமிச்சுட்டுப் போகுது. ஒரு மணி நேரம் கழிச்சு வந்த அடுத்த லோக்கலைப் பிடிச்சு தானா போய்ச் சேர்ந்தேன். லஷ்மிம்மா மகரோட அட்ரஸ் கொடுத்திருந்தாங்க. கூகிள்ல மேப் பார்த்து எங்கிருக்குன்னு தெரிஞ்சு வெச்சிக்கிட்டேன். ஏழெட்டு வருஷம் முன்னே அந்த சொஸைட்டியின் கட்டிடங்களை கட்டிக்கிட்டிருக்கறச்சே போயிருக்கோம். தானாவில் ரங்க்ஸின் நண்பர்கள் நிறையப்பேர் இருக்காங்க. அடிக்கடி அங்கெல்லாம் விசிட் அடிச்சிருக்கறதால பழகின இடம்தான். 

அவங்க வீட்டுக்குப் போனதும், எங்கூருக்கு போகும்போது எங்கம்மா கொடுக்கற மாதிரியே, ஒரு சந்தோஷமான வரவேற்பு கொடுத்தாங்க. இப்பத்தான் முதல் முறை நேர்ல சந்திக்கிறோம்ன்னாலும், ஏதோ ரொம்ப காலம் பழகின மாதிரியே ஒரு உணர்வு.. குடும்பத்தை அறிமுகம் செஞ்சுக்கிட்டேன். அளவான அழகான குடும்பம். அவங்க பையர் கிட்ட பேசறப்ப ஏதோ உடன் பிறந்த சகோதரன் கிட்ட பேசற மாதிரியே சகஜமா பேசினார். லஷ்மிம்மா எவ்ளோ ரிசர்வ்டோ, அவங்க பையர் அவ்ளோ லகலகலக. ச்சே.. கலகலகல J.

அவங்க கிட்ட நிறையப் பேசணும், நிறையக் கேக்கணும்ன்னு நினைச்சிருந்தேன். ஆனா, ஏற்கனவே என்னை ஆட்டிப் படைச்சிக்கிட்டிருந்த ஜலதோஷம் சரியாகாம, இருமல் பொங்கிப்பொங்கி வந்துக்கிட்டிருந்தது. விட்ருவோமா என்ன!!.. ஸ்ட்ரெப்ஸில்ஸை வாயில் அடக்கிட்டாவது பேசுவோம்ல J. பதிவர் சந்திப்புல பதிவுகள் பத்தி கொஞ்சம்தான் பேசியிருப்போம்ன்னு நினைக்கிறேன். அதான், கொஞ்சங்கொஞ்சமா குடும்ப சந்திப்பு ஆகிடுச்சே J. பேரக்குழந்தைகளும் வீட்ல இருந்தாங்க. சின்னவர் மூணாங்கிளாஸ் படிக்கிறாராம். செம துறுதுறு. அவர் என்னை வாரினதை இங்கே சொல்ல மாட்டேன் ;-)

லஷ்மிம்மா வீட்டுப் புள்ளையார்.

அவங்க வீட்டுப் புள்ளையார் ஜூப்பரா இருந்தார். அலங்காரமெல்லாம் அசத்தல். எல்லாம் மருமகளின் கைவண்ணமாம். சாயந்திரம் ஆரத்தி முடிஞ்சு கிளம்பலாம்ன்னு பார்த்தா, நேரமாகிட்டே இருக்கு. ரொம்பவும் நேரமாகிடுச்சுன்னா, அப்றம் ட்ரெயினை தவற விட்டுடக் கூடிய அபாயம். அவங்க கொடுத்த மஞ்சக்குங்குமத்தையும் கிஃப்டையும் வாங்கிக் கிட்டு ஸ்டேஷனுக்கு வந்தேன். கௌரி விஸர்ஜனுக்காக போக்குவரத்தை திருப்பி விட்டிருக்காங்க. ஸான்பாடா ரோட்டில் மட்டுமே எக்கச்சக்கமான திருப்பி விடப்படல்கள். வழி நெடுக அம்மாவையும் புள்ளையையும் தரிசிச்சுக்கிட்டே வீடு வந்து சேர்ந்தேன். நாங்க சந்திச்சுக்கிட்டதை லஷ்மிம்மாவும் இங்கே எழுதியிருக்காங்க.