முள்ளில்லாத மீன்..

பேசும் திறன் என்பது கடவுள் ஒருத்தருக்கு கொடுக்கும் வரம். அது இல்லைன்னா அதைப்போல் ஒரு கஷ்டம் பெண்களுக்கு உண்டா என்ன?... விதிவசமா அப்படி ஒரு நிலைமை ஒரு பெண்ணுக்கு வந்துட்டா என்னாகும்.... இப்போ மட்டும் என்னவாம்?.. நிறையப்பெண்கள் வாயிருந்தும் ஊமைகளாகத்தானே இருக்கிறாங்க... மனசில் நினைக்கிறதெல்லாம் சொல்ல முடியுதா என்ன?.. இளமைக்காலத்துல பெற்றோர் சொல்படி கேக்கணும், கல்யாணத்துக்கப்புறம் கணவர் சொல்படி கேக்கணும், வயசான காலத்துல பசங்க சொல்படி கேக்கணும்.. கேளுங்க... கேளுங்க.. கேட்டுக்கிட்டே இருங்கன்னு நம்ம முன்னோர் பொன்மொழி சொல்லிவெச்சுட்டு போயிருக்காங்க. அதை மீறிட்டா நல்லபொண்ணு இல்லியாம் :-))).

கணவர்களெல்லாம், 'விடுதலை.. விடுதலை.. விடுதலை.. தங்கமணியின் அறுவைப்பேச்சிலிருந்து விடுதலை'ன்னு ஆனந்தப்பள்ளு பாடுவாங்க. அப்படி சந்தோஷப்பட விடலாமா!!.. வீட்டுல ஒரு கரும்பலகையை மாட்டிவெச்சு அதுல எழுதி,எழுதியே பேசுவோமில்ல. எங்ககிட்டேயிருந்து தப்பிக்க முடியாத்...சாக்பீஸ் செலவு எச்ட்ரா:-))). அப்புறம், காலங்காத்தால காப்பியோட,' எந்திரிங்க, பொழுது விடிஞ்சுடுச்சு'ன்னு சொல்லி எழுப்பமுடியாது. கைவளையலோட சத்தத்துலதான் எழுப்பணும். நல்லா ரெண்டு கை நிறைய டஜன் கணக்குல வளையல் போட்டுக்கிட்டாத்தான், லேசாவாவது சத்தம் வரும்... அது தங்கவளையலாத்தான் இருக்கணும்ன்னு சொல்லணுமா என்ன?....

பொதுவாகவே,..நம்ம மன உணர்வுகளை லேசுல யாரும் புரிஞ்சிக்கிறதில்லைன்னு எல்லோருக்குமே ஒரு நினைப்பிருக்கும். அதுவே, பேசமுடியாத ஒரு பெண்ணுக்கு இன்னும் அதிகமாகவே இருக்கும். கோபமோ, ஆதங்கமோ, மகிழ்ச்சியோ எதையுமே வாய்விட்டு பகிர்ந்துகொள்ளமுடியாத சூழ்நிலை என்பது பெரும்கொடுமை. பக்கத்து வீட்டுல நடக்குற மாமியார் மருமகள் சண்டையை பார்த்து,' நாமளும் இப்படி சண்டைபோட முடியலியே'ன்னு ஏங்குறது எவ்வளவு பெரிய சோகம்.. பட்டுப்புடவை வேணும்ன்னு ரெண்டு வார்த்தையில சொல்லவேண்டியதை, ' அடுத்தாத்து அம்புஜத்த பாத்தேளா'ன்னு நீட்டி முழக்கி பாடமுடியுதா.. கடவுள் என்னைய ஏந்தான் இப்படி படைச்சு சோகக்கடலில் நீந்தவிட்டாரோ.....

நேத்துக்கூட... மழைபெய்யுதே, இந்த நேரத்துல சூடா வெங்காயபஜ்ஜி சாப்பிட்டா நல்லாஇருக்குமேன்னு நினைச்சு, அவரை கிச்சனுக்கு கூட்டிட்டுப்போயி வெங்காயத்தயும், வாணலியையும் காட்டி, பஜ்ஜி போடச்சொல்லி சைகை காட்டினா... 'அடடே... வெங்காய பக்கோடா செய்யப்போறியா.. சரி.. சரி.. அப்படியே மசால்டீயும் கொண்டுவாயேன்'னு சொன்னதும் இனிமே வீட்டுல வெங்காயபஜ்ஜியே சாப்பிடறதில்லை... ஹோட்டல்ல மட்டும்தான் சாப்பிடுவேன்னு முக்கியமான முடிவெடுத்துட்டேன் தெரியுமா.. அதைக்கூட அவருக்கு எப்படித்தான் புரியவைக்கப்போறேன்னு தெரியலை.

எனக்கு பேசமுடியாதுன்னு நான் ஒரு நாளும் வருத்தப்பட்டதேயில்லை. கடவுள் ஒரு கையை பறிச்சிக்கிட்டாலும் நம்பிக்'கை'ன்னு இன்னொரு கையை கொடுத்திருக்கார். மத்தவங்களைப்போல என்னாலும் சாதிக்கமுடியும். என்னுடைய குறையை ஊனமா நினைச்சு என்னை மண்புழுப்போல நடத்த முடியாது. முள் இல்லைன்னா மீன் புழுவாயிடுமா என்ன!!.. அப்படி புழுவாயிட்டா அது இன்னொரு மீனுக்கு உணவாயிடும். அதுக்கு இடம்கொடுக்காமல் எனக்கான கடலில் நான் நீந்திக்கொண்டுதான் இருப்பேன். என் குழந்தையை ஆசைதீர, 'கண்ணே.. மணியே'ன்னு கொஞ்ச முடியாத என் சோகம்கூட முத்தங்களாகவும், ஒருதுளி கண்ணீராகவும் உதிர்கிறது. கடவுள் என்முன்னால வந்து, 'உன்னை பேச வைக்கமுடியாது,.. அதுக்கு பதிலா வேற ஏதாவது கேளு'ன்னு சொன்னா,.. 'நான் யாருகிட்டயாவது பேச நினைச்சா அதுமட்டும்.. நல்லாக்கவனிங்க.. பேச நினைக்கிறதுமட்டும் என் கையில் டிவில வர்ற ஃப்ளாஷ் ந்யூஸ் மாதிரி வரணும்'ன்னு கேப்பேன். கைரேகை மாதிரி, எதிராளி அதைப்படிச்சுக்கட்டுமே.. பேச்சு பேச்சாத்தான் இருக்கணும்,.. கை நீட்டப்படாதுன்னு எல்லாம் யாரும் சொல்லப்படாது.. :-))

ஒரு சினிமா பார்த்தாலோ.. நல்ல இசை கேட்டாலோ.. இல்லை ஒரு புத்தகம் படித்தாலோ பகிர்ந்துகொள்ள நல்லவழி தெரியாம இருந்தது. இப்பத்தான் இலவசமா வலைப்பூ வளர்க்கலாமாமே... எனக்கு பேசவராதுன்னா என்ன.. எழுதப்படிக்க தெரியுமே....

தொடர்பதிவுக்கு வித்திட்ட வித்தியாசவசந்துக்கு, நன்றி. இப்போ நானும் ரெண்டுபேரை அழைக்கணும்.

1. உங்களுக்கு ஒரு மாத்திரை கிடைக்குது. அதைச்சாப்பிட்டா நீங்க விரும்பிய வயதுக்கு செல்லலாம். அப்படீன்னா எந்த வயதுக்கு செல்ல ஆசைப்படுவீர்கள்?.. சென்று என்ன செய்வீர்கள்.. உங்கள் கற்பனையை எழுதுங்கள் கோமா.

2. ஒரு நாளைக்கு மட்டும் நீங்கள் விரும்பிய உருவத்தை பெறலாம்ன்னு ஒரு வரம் கிடைக்குது. என்ன உருவம் எடுக்க ஆசைப்படுவீர்கள்?.. உங்கள் அனுபவம் எப்படியிருக்கும்ன்னு எழுதுங்க ஹுஸைனம்மா.

ஹுஸைனம்மா லீவுலெட்டர் கொடுத்துட்டு ஊருக்கு போயிட்டாங்க. அதனால அவங்களுக்கு பதிலா, அந்தப்பொறுப்பை ஏற்றுக்கொள்ள சகோதரர் நாடோடியை அழைக்கிறேன்.