மழையே மழையே...-2

(உதவி:கூகிள்).

(முதல் பாகம்).

பிரளயமே வர்றாப்ல மழை அடிச்சு ஊத்துது. பசங்க எழுந்து, ஸ்கூலுக்கு தயாராக ஆரம்பிச்சாங்க. 'இன்னிக்கு ஸ்கூல் போக வேணாம்'ன்னு சொன்னேன். 'ஐயோ !! இன்னிக்கி பரீட்சை இருக்குது தெரியுமில்ல. போக வேணாம்ன்னு சொல்றீங்களே'ன்னு பதறினாங்க. பாவம்.. என்ன நடந்ததுன்னு அவங்களுக்கு எப்டி தெரியும். ஜன்னல்கிட்டே கூட்டிட்டு போய் வெளியே காமிச்சேன். அதிர்ந்துட்டாங்க. பக்கத்து பில்டிங்கில் க்ரவுண்ட் ஃப்ளோரில்,வீடுகளுக்குள் தண்ணி புகுந்தாச்சு. நிச்சயமா இடுப்பளவுக்கும் மேலேயே இருக்கும். ரெண்டு கட்டடங்களுக்கிடையே இருந்த தடுப்புச்சுவர் இடிஞ்சு கிடக்கு. அதான் அந்த 'தடால்'... நேர்ல பாத்துட்டு அதிர்ந்து போயிட்டேன்.

எங்க பில்டிங் கொஞ்சம் உசரமான இடத்தில் இருப்பதால் தரைத்தளத்தில் தண்ணீர் வரலை. ஆனா,.. முன்பகுதி, பார்க்கிங் பகுதியெல்லாம் தண்ணீர் தேங்கி நிக்குது. எதிர்வரிசையில் தாழ்வான பகுதியில் இருக்கும் வரிசை வீடுகளில் (இங்கே அதை chawlன்னு சொல்லுவோம்) ஜன்னல் வரைக்கும் தண்ணீர் வந்துவிட்டது. மெல்ல மெல்ல எல்லோரையும் கலவரம் தொற்றிக்கொள்ள ஆரம்பிச்சது. டிவியில் வேறு,.. செய்திகள் வரிசையா வர ஆரம்பிச்சு விட்டது. பள்ளிகள், கல்லூரிகளுக்கு காலவரையறையற்ற விடுமுறையும் அறிவிச்சுட்டாங்க. மொட்டைமாடியில் ஏறிப்போய் பாத்தா சுத்திலும் ஒரே வெள்ளக்காடா கிடக்குது. பக்கத்து பில்டிங்கில் எல்லாம் வாகனங்கள் மூழ்கிக்கிடக்கு. டிவியில் எந்தக்காலத்திலோ பாத்ததெல்லாம் இப்போ கண்முன்னாடி நடக்கிறதை நினைச்சா நம்பவே முடியலை. ஹெலிகாப்டரில் வரும் சாப்பாட்டு பொட்டலங்களை நம்பி இருக்கவேண்டி வந்துடுமோன்னு நினைப்பு ஓடுது.

( பில்டிங்கின் முன்னால் கேட்டை பாத்தே வெளியே எவ்வளவு தண்ணி நிக்குதுன்னு தெரிஞ்சுக்கலாம்).

மதியத்துக்கு மேலும் மழை விட்ட பாடில்லை. தண்ணீரும் வடிந்த பாடில்லை. சோதனையா மின்சாரசப்ளையும் நின்னு போச்சு. மொபைல் ரேடியோதான் நிலவரங்களை தெரிஞ்சுக்கவும், பொழுது போக்கவும் துணையா இருந்திச்சு. மின்சாரம் இல்லாததால வீடுகளுக்கு தண்ணி சப்ளையும் வராது. தரைத்தளத்தில் இருக்கிற வாட்டர் டேங்கில் இருந்து நாங்களே எடுத்துக்க வேண்டிய சூழ்நிலை. டேங்கை காலி பண்ணலைன்னா அழுக்குத்தண்ணி கலந்துடுற அபாயம். லிப்ட் வேலை செய்யாததால், மக்களெல்லாம் தண்ணிக்குடத்தை சுமந்துக்கிட்டு ஆறுமாடி ஏறி இறங்கியதை மறக்க முடியாது. பசங்களெல்லாம் அவங்க பங்குக்கு சின்னச்சின்ன பாத்திரங்களை நிரப்பிக்கிட்டு போனாங்க.

மதியத்துக்கு மேல ராஜாவும் ராணியுமா நகர்வலம் கிளம்பினோம். மழை இருந்ததால் கேமராவுக்கு தடா..காம்பவுண்டை விட்டு வெளியே வந்தா... இடுப்பளவு தண்ணியில் நிக்கிறோம். அப்படியே மெதுவா நகர்ந்து வந்து மெயின் ரோட்டுக்கு வந்தோம். அங்கெல்லாம் ப்ராப்ளம் இல்லை. ரயில்வே ஸ்டேஷனில் நிலைமை மோசமா இருக்குன்னு கேள்விப்பட்டு, பக்கத்திலிருந்த பாலத்தில் ஏறி நின்னு பாத்திட்டிருந்தோம். ட்ரெயின்களெல்லாம் அரைப்பாகத்துக்கு மேல மூழ்கியிருக்குது. ட்ரெயினுக்கும் ப்ளாட்பாரத்துக்குமா கயிறு கட்டி உள்ள இருந்தவங்களையெல்லாம் அதை பிடிச்சுக்கிட்டே நடந்துவரச்செஞ்சு காப்பாத்திட்டாங்க. சில இடங்களில் அது முடியாம,..ரெண்டு நாளா ட்ரெயினுக்குள்ளயே மாட்டிக்கிட்டு இருந்துருக்காங்க.

(உதவி:கூகிள்).

எங்க பக்கத்துவீட்டு ஆன்ட்டியோட பையர், இதேமாதிரி ட்ரெயினுக்குள்ள மாட்டிக்கிட்டார். உசிரை காப்பாத்திக்கிட, அப்பர் பெர்த்தில் ஏறி உக்காந்துக்கிட்டு இருந்திருக்கார். ரெண்டு நாளுக்கப்புறம் தண்ணி வடிஞ்சப்புறம் தண்டவாளம் வழியாவே நடந்து அக்கா வீட்டுக்கு வந்திருக்கார். அங்கிருந்து போன் வர்றவரைக்கும் , பாவம்.. அந்த மாமி வேண்டாத தெய்வமில்லை. சில இடங்களில் ப்ளாஸ்டிக் டப்பை உபயோகப்படுத்தி,அதிலே உக்காரவெச்சு கயிறுகட்டி இழுத்து, ஆட்களை காப்பாத்தியிருக்காங்க.ஆனா.. நிறைய பேருக்கு அந்த அதிர்ஷ்டம் கிடைக்கலை.

வெள்ளத்தில் நிறைய தட்டுமுட்டு சாமான்கள், ஃபர்னிச்சர்கள் எல்லாம் அடிச்சிக்கிட்டு வர்றதை, கையாலாகாத்தனத்தோட பாத்துக்கிட்டிருந்தோம். காட்டாறு மாதிரி வேகமா ஓடுற வெள்ளத்தில், அதுவும் ரெண்டாளு உசரத்துக்கு போயிக்கிட்டிருக்கிற சமயத்தில் ஆட்களே விழுந்திருந்தாகூட காப்பாத்தியிருக்க முடியாது. மும்பை நகருக்குள், அப்படி காப்பாத்தப்போயே நிறைய பேரு உசிரை விட்டுட்டாங்க.

அங்கிருந்து கிளம்பி அப்படியே தெரிஞ்ச ஏரியாவுல எல்லாம் சுத்தினோம். தாழ்வான பகுதிகள்ல எல்லாம் கட்டிடங்கள் முதல்மாடிவரைக்கும் மூழ்கியிருந்தது. கார்களெல்லாம் எங்கே நிக்குதுன்னே தெரியலை. சில கார்களின் மேல்கூரை மட்டும் தெரியுது. ரங்க்ஸோட ஃப்ரெண்ட் அதுக்கு நாலுமாசம் முன்னால்தான் லட்சக்கணக்கில் செலவு செஞ்சு வீட்டுக்கு இண்டீரியர் மாத்தியிருந்தார். எல்லாம் போச்சு. உழைப்பாளிகளோட நிலையோ இன்னும் மோசம். இருக்கிற வீடும் முங்கிப்போச்சு. கடைகளிலோ பொருட்களெல்லாம் மிதக்குது... தள்ளி நின்னு பாத்துட்டு வந்தோம்.இன்னொரு ஃப்ரெண்ட் முதல்மாடியில் குடியிருந்தார். வெள்ளம் பெருக ஆரம்பிச்சதும் அந்த கட்டிடத்தில் இருந்தவர்களை ஃபைபர் போட் மூலம் காப்பாத்தினாங்க.

கிட்டத்தட்ட எல்லோருமே, வீட்டுச்சிறையில் இருப்பதை போல்தான் இருந்தோம். இன்னும் எத்தனை நாளுக்குன்னு தெரியலை. நல்லவேளையா அப்பத்தான் வாராந்திர ஷாப்பிங் முடிச்சிருந்ததால், ஃப்ரிஜ்ஜும்,ஷெல்பும் ரொம்பியிருந்தது. மெடிக்கல் கிட்டையும் மாதாந்திர சாமான்கள் வாங்கும்போதே சரிபார்த்து அடுக்கியாச்சு. அதனால அவசரத்துக்கு மருந்தும் ரெடியாயிருந்தது. சாலை, ரயில் போக்குவரத்து நிறுத்தப்பட்டிருந்ததால பால், மற்றும் மற்ற உணவுப்பொருட்கள், காய்கறிகள் கிடைக்கவேயில்லை. கிடைச்சாலும் வெளியே வரமுடிஞ்சாத்தானே வாங்குறதுக்கு. கைக்குழந்தைகள், இருக்கிற வீடுகளில் ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டுட்டாங்க.

மின்சாரம் இல்லாட்டாலும் பேட்டரி,இன்வர்ட்டர் இருந்ததால் ஓரளவு ஒப்பேத்தினோம். மிக்ஸி ஓடணுமே... இல்லாட்டா மழைத்தண்ணியத்தான் குடிச்சு உசிர் வாழ்ந்திருக்க வேண்டி வந்திருக்கும். என்னதான்,கரண்ட் தட்டுப்பாட்டை உத்தேசிச்சு அரைச்சு விட்ட மசாலா தேவைப்படாத நாலு ரெசிபிக்களை கத்து வெச்சுக்கிட்டாலும்,.. நாக்கு கேக்கணுமே. தினமும் அந்த கரம்மசாலாவையும், பாவ்பாஜி மசாலாவையும் தின்னா நொந்துடும்.. வாழ்க்கை. அதுக்கும் வந்தது ஆபத்து...

(மழை பெய்யும்)..