அசலும் நகலும் - ஜோதிர்லிங்கங்கள் - 1

இது அசல்..

சிவராத்திரி விரதமும் சிவ தரிசனமும் எமபயம், மரண பயம் போக்கி, முக்திக்கு வழி கோலும்ன்னு நாயன்மார்களே சொல்லி வெச்சிருக்காங்க. காஞ்சிபுரம், திருவண்ணாமலை, காளஹஸ்தி, சிதம்பரம், திருவானைக்காவல் ஆகிய பஞ்சபூத ஸ்தலங்களிலும் குற்றாலம், திருநெல்வேலி, மதுரை, சிதம்பரம், திருவாலங்காடு ஆகிய பஞ்சரத்ன சபைகளிலும், மற்றும் பக்கத்துல இருக்கற சிவன் கோயில்கள்லயும் சிவதரிசனம் செஞ்சா ரொம்பவும் சிறப்பு மட்டுமல்ல போற வழிக்கு புண்ணியமும் கிடைக்கும்.

மனுஷன் தன்னோட வாழ்க்கையில் சந்திக்க நேரிடும் இன்பதுன்பங்கள், ஏற்றத்தாழ்வுகள், தோஷங்கள் எல்லாத்துக்கும் தன்னோட கர்ம வினைகளும், செஞ்ச பாவங்களுமே காரணம்ன்னு நம்புறான். இதுலேர்ந்து விடுபடவும், பயங்களைப் போக்கிக்கவும் கடவுளைச் சரணடையறான். பூஜை புனஸ்காரங்கள், விரதங்கள்ன்னு விதவிதமான வழிபாடுகளை மேற்கொண்டாலும் அவன் நாடுவது இறையருளை மட்டுமே. எல்லா நாட்களிலும் இறைவனை வழிபட்டாலும் சில நாட்களுக்கும் மாதங்களுக்கும் மட்டும் தனிப்பட்ட சிறப்பு கிடைச்சுருது. உதாரணமா, மார்கழி, புரட்டாசி, கார்த்திகை, தை மாதங்கள்ல திருமால், அம்பாள், ஐயப்பன்னு ஒவ்வொரு தெய்வத்துக்கும் தனிச்சிறப்புக் கொடுத்து கும்பிடறோம். இதுல மாசி மாசம் வரும் சிவராத்திரியையும் சேர்த்துக்கலாம்.

சிவனுக்குரிய ராத்திரிகளான நித்ய சிவராத்திரி, பட்ச சிவராத்திரி, மாத சிவராத்திரி, யோக சிவராத்திரி, மகா சிவராத்திரி ஆகியவற்றைப் பஞ்சராத்திரிகள்ன்னு சொல்லுவாங்க. இதில் மாசி மாசம் வரும் சிவராத்திரியை மஹா சிவராத்திரின்னு கொண்டாடறோம். பகல் முழுக்க உபவாசமிருந்து, சிவபுராணம், சிவ அஷ்டோத்திரம் படிச்சுட்டு ராத்திரி நாலு காலப்பூஜைகள்ல கலந்துக்கிட்டு பால், தேன், சந்தனம், இளநீர், தயிர், கரும்புச்சாறுன்னு விதவிதமா நடக்குற அபிஷேக ஆராதனைகளைத் தரிசிக்கறது ரொம்ப விசேஷம். இதில் இரவு 11.30லேர்ந்து 1 மணி வரைக்குமான லிங்கோற்பவ காலப் பூஜையில் கலந்துக்கறது ரொம்பவே சிறப்பானது.

தமிழ் நாட்டைப் பொறுத்தவரைக்கும் சிவனுக்கு உருவ வழிபாடு கிடையாது. லிங்க வடிவில்தான் வணங்கறோம். இந்த லிங்க வடிவங்களிலும் கூட ஜோதிர்லிங்கங்களுக்குத் தனிச்சிறப்பு உண்டு. ஜோதின்னா ஒளின்னு அர்த்தம். ஒரு திருவாதிரை நாள்ல சிவன் தன்னை ஒளிமயமான லிங்க வடிவில் வெளிப்படுத்திக்கிட்டதாச் சொல்லப்படுது. அதனால மத்த நாட்களை விட திருவாதிரை தினத்தன்னிக்கு ஜோதிர்லிங்க வழிபாடு செய்யறது விசேஷம். இந்தியாவுல மொத்தம் 12 ஜோதிர்லிங்கங்கள் இருக்கு.

1.      சோம் நாத் ஜோதிர்லிங்கம் – குஜராத்.

குஜராத்தின் சோம்நாத் பட்டான், கத்தியவாட் தாலுகாவில் இருக்கும் இந்தக் கோயிலில்தான் முதலாவது ஜோதிர்லிங்கமான சோமநாதர் இருக்கார். ‘சோம்’ என்ற வார்த்தைக்கு அமிர்தம்ன்னு அர்த்தமாம். இறையருளான அமிர்தம் அஞ்ஞானத்தைப் போக்கி, அறியாமை இருளிலிருந்து நம்மை மீட்டுக் கொண்டு வர்றதால இவரை சோம்நாத்ன்னு அழைக்கிறது பொருத்தமே.

தல வரலாறு: தக்ஷ ப்ரஜாபதி தன்னோட மகள்களான 27 நட்சத்திரங்களையும் சந்திரனுக்கு கல்யாணம் கட்டி வெச்சார். பத்துக் குழந்தைகள் இருந்தாலும் பெற்றோருக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட குழந்தை செல்லக் குழந்தையாகிடறதுண்டு. அது மாதிரி சந்திரனுக்கும் தன்னோட மனைவிகளில் ‘ரோகிணி’ மேல் தனிப்பிரியம். அதனால சக்களத்திச் சண்டையும் வந்தது. பஞ்சாயத்து செஞ்ச தக்ஷன் மருமகனோட ஒளியும் அழகும் அழிஞ்சு போகட்டும்ன்னு சாபமிட, விமோசனத்துக்காக சந்திரன் வந்திறங்கிய இடம்தான் சோம்நாத். இங்கிருந்த ஜோதிர்லிங்கத்தைப் பூஜித்துத்தான் சந்திரனுக்கு சாப விமோசனம் கிடைச்சது. சோமன் என்ற வார்த்தை சந்திரனையும் குறிக்கும். அதனால இங்கேயிருக்கும் இறைவனுக்கு சோமநாதர்ன்னு பேர் வந்துச்சுன்னும் சொல்லிக்கிறாங்க.

இந்தக்கோயிலின் செல்வத்தைக் குறிவெச்சு நடந்த கஜினி முகமது, ஔரங்கசீப், மற்றும் அலாவுதீன் கில்ஜியின் தளபதியான அலஃப் கான் போன்றவர்களின் படையெடுப்புகளுக்கு வரலாற்றுச் சிறப்பு உண்டு. கணக்கற்ற தடவைகள் தாக்கப்பட்டாலும் ஒவ்வொரு முறையும் புதுப்பிக்கப்பட்டுப் பொலிவோட நிக்குது.

மல்லிகார்ஜூனர் – ஸ்ரீசைலம்- ஆந்திரப் பிரதேசம். 

ஆந்திராவின் கிருஷ்ணா நதி தீரத்துல பாதாளக் கங்கைக்கரையிலிருக்கும் ஸ்ரீசைலம் மலையுச்சியில் இருக்குது இந்தக் கோயில். இந்த மலையின் சிறு நுனியைப் பார்த்தாலே வினையெல்லாம் நம்மை விட்டு ஓடிருமாம். அத்தனை புண்ணியமுண்டாம்.

தலவரலாறு: ஒரு சமயம் தனக்கு முன்னாடி தன்னோட அண்ணனான புள்ளையார் கல்யாணம் கட்டிக்கிட்டதால தம்பியான முருகனுக்குக் கோபம் வந்து வீட்டை விட்டு வெளியேறிட்டாராம். எதுக்குக் கோவப்படணும். ஞானப்பழ விஷயமா நடந்த பஞ்சாயத்தே இன்னும் தீரலை. அதுவுமில்லாம சீனியாரிட்டிப்படி அண்ணனுக்குத்தானே முதல்ல கல்யாணம் நடக்கணும்?. இதெல்லாம் முருகக்கடவுளுக்குத் தெரியாதா என்ன?. அவங்க எது செஞ்சாலும் அதுல ஒரு அர்த்தம் இருக்கும். நாமதான் அஞ்ஞானிகளா கேள்வி கேக்கறோம். இந்தியாவின் சில பகுதிகள்ல பிள்ளையார் பிரம்மச்சாரியாவும், சில பகுதிகள்ல குடும்பஸ்தராவும் கருதப்படறார் என்பதையும் நினைவில் கொள்க.

சமாதானப்படுத்தறதுக்காக வந்த அப்பனும் அம்மையும் ஒண்ணாக் கலந்து ஜோதிர்லிங்க உருவெடுத்து இங்கே அருள் பாலிக்கிறாங்க. மல்லிகா என்பது பார்வதியின் ஒரு பெயர். சிவனுக்கு அர்ஜூனர்ன்னு இன்னொரு பெயரும் உண்டாம். கோயிலுக்கு பெயர் வந்த காரணக் கணக்கு சரியாப் போச்சு. இந்தக் கோயிலைப்பத்தி மஹாபாரதத்துலயும் கந்த புராணத்துலயும் சொல்லப்பட்டிருக்கு. நாயன்மார்களோட பாடல் பெற்ற சிறப்பும் இதுக்கு உண்டு. ஆதிசங்கரர் தன்னோட சிவானந்த லகிரி எனும் சமஸ்கிருத நூலை இங்கேதான் எழுதினார்ன்னும் சொல்லப்படுது.

மஹா காலேஷ்வர்- உஜ்ஜயினி- மத்தியப் பிரதேசம்

மத்தியப் பிரதேசத்தின் உஜ்ஜயினி பகுதியில் ஷிப்ரா நதிக்கரையில் இருக்கும் இந்தக்கோயிலுக்கு சைவர்களிடையே ரொம்பவும் முக்கியத்துவம் உண்டு. மனித உயிருக்கு முக்தி அளிக்கும் ஏழு தலங்களில் இதுவும் ஒண்ணு. மற்ற மூர்த்திகளைப் போல இல்லாம இங்கேயிருக்கும் சிவன் ரொம்பவே சக்தி வாய்ந்தவராம். இங்கே தெற்கு நோக்கியிருக்கும் இறைவனின் சிலை தட்சிணாமூர்த்தியின் வடிவமாகும். தந்திர மரபுகளில் சொல்லப்பட்டிருக்கும் இந்தச் சிறப்பம்சத்தை  12 ஜோதிர்லிங்கங்கள்ல இங்கே மட்டுந்தான் காண முடியுது.

தலவரலாறு: ஸ்ரீகர் என்ற சிறுவன் தானும் இறைவனைப் பூஜை செய்யணும்ன்னு ஆசைப்பட்டு, ஒரு கல்லை எடுத்து வெச்சு பூஜிச்சான். அவனோட அன்புக்குக் கட்டுப்பட்டு இறைவன் ஜோதிர்லிங்கமா உருவெடுத்து இங்கே தங்கினார்ன்னும், அவந்தி நாட்டு மக்களுக்குத் தொல்லை கொடுத்துட்டிருந்த துஷ்ணாங்கற துஷ்ட அரக்கனை பூமியிலிருந்து  வெளிப்பட்டு அழிச்சு, மக்களைக்காத்த பின்னாடி, அவங்க வேண்டுகோளை ஏத்துக்கிட்டு இங்கே தங்கினார்ன்னும் விதவிதமாக் கதைகள் சொல்லப்படுது. இந்தக்கோயிலின் மூணாவது அடுக்குல இருக்கற நாகசந்திரேஷ்வரரை நாகபஞ்சமி அன்னிக்கு மட்டுமே தரிசிக்க முடியும்ங்கறது ஒரு சிறப்பு.

ஓம்காரேஷ்வர்- சிவபுரி-மத்தியப் பிரதேசம். 

நர்மதை ஆற்றிலிருக்கும் சிவபுரிங்கற தீவுல இந்தக் கோயில் இருக்குது. இந்தத்தீவு இந்துக்களின் அடையாளமான ஓம் என்ற வடிவத்துல இருக்கறதால இறைவன் ஓம்காரேஷ்வர்ன்னு வழங்கப்படறார். தீவின் இன்னொரு பகுதியில் அமரேஷ்வர் கோயிலும் இருக்குது.

தலவரலாறு: திரிலோக சஞ்சாரியான நாரதர் ஒரு சமயம் விந்திய மலை கிட்ட, மேரு மலையை ரொம்பவும் புகழ்ந்து பேச, பொறாமைப்பட்ட விந்திய மலை தான் அதை விடப் பெரூசா வளரணும்ன்னு ஆசைப்பட்டது. ஓம்காரேஷ்வரை நோக்கித் தவமும் பூஜைகளும் செஞ்சது. “விந்தியா,.. உன் பக்தியை மெச்சினோம். காம்ப்ளான் குடிக்காமலேயே நீ வளருவாயாக”ன்னு சிவனும் திருவாய் மலர்ந்தருளிட்டார். அப்றமென்ன?.. “நான் வளர்றேனே மம்மி”ன்ன்னு வளர ஆரம்பிச்ச விந்திய மலை ஒருகட்டத்துல கர்வம் தலைக்கேறி சூரிய சந்திரர்களையே வழி மறிக்க ஆரம்பிச்சது. கடைசியில் அகத்தியர் வந்து அதன் கர்வமடக்கியது தனிக்கதை.

வைத்தியநாதர்- தேவ்கட்-ஜார்கண்ட் 

ஜார்கண்ட் மாநிலத்துல தேவ்கட் பகுதியில் இருக்கும் இந்தக் கோயிலுக்கு வந்து வழிபட்டா தீராத வியாதிகளும் தீர்ந்து ஆரோக்கியம் கிடைக்கும்ங்கற நம்பிக்கையில் மக்கள் வந்து கும்பிடறாங்க. இராவணன் சிவனைக் குறிச்சு தவம் செய்யறப்ப தன்னோட பத்து தலைகளையும் ஒவ்வொண்ணாச் சீவி எறிய, பதைச்சுப் போன சிவன் இராவணனுக்கு வேண்டிய வரங்களையும் கொடுத்து தலைகளையும் திரும்ப உருவாக வெச்சார் என்பது கர்ண பரம்பரைக் கதை.

தல வரலாறு: சிவனை தன்னோடு இலங்கைக்குக் கூட்டிட்டுப் போக விரும்பிய ராவணனுக்கு தன்னோட அம்சமா ஒரு சிவலிங்கத்தைக் கொடுத்தார். கூடவே இதை இலங்கைக்கு கொண்டு போய்ச் சேர்க்கறவரைக்கும் தரையில் வைக்கக்கூடாதுன்னு நிபந்தனையும் விதிச்சார். நிபந்தனையை மீற வேண்டிய கட்டாயத்துக்கு உள்ளானதால சிவலிங்கம் மறுபடி எடுக்கமுடியாம தரையோட ஒட்டிப் பிடிச்சுக்கிச்சு. ஏமாத்தமடைஞ்ச ராவணன் தன்னோட ஒன்பது தலைகளையும் ஒவ்வொண்ணாக் காணிக்கையாக் கொடுக்க, பதறிய சிவன் காட்சி கொடுத்து அந்தத் தலைகளை மறுபடி ஒட்ட வெச்சார். ராவணனுக்கு வைத்தியம் பார்த்ததால வைத்தியநாதருமானார். இந்தத்தலம் 52 சக்தி பீடங்களில் ஒன்னாவும் கருதப்படுது. இது சக்தியின் இதயம் விழுந்த இடமாம்.

பீமாசங்கர்- சஹயாத்ரி – மஹாராஷ்ட்ரா

பூனாவுக்கருகே சஹயாத்ரி மலைப்பிரதேசத்துல இருக்கற பவகிரி என்ற ஊரில், பீமரதி நதிக்கரையில் இருக்கும் இந்தக்கோயில் 18-ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது. நாகரா கட்டடக் கலை முறையில் கட்டப்பட்ட இந்தக்கோயிலுக்கு சிவாஜி மன்னரும்,வருகை தந்து மானியங்களை அள்ளி வழங்கியிருக்கார். இந்தக் கோயிலின் கோபுரம் நாநா ஃபட்னவிஸ் என்பவரால் கட்டப்பட்டிருக்கு.

தலவரலாறு: இலங்கைப்போரில் கொல்லப்பட்ட கும்பகர்ணனின் மகனான பீம், விஷ்ணுவின் ஒரு அவதாரமான ராமரால் தன் தந்தை கொல்லப்பட்டதை தாய் மூலம் அறிஞ்சு, விஷ்ணுவை பழி வாங்கறதுக்காக பிரம்மாவை நோக்கித் தவம் செஞ்சார். பிரம்மா கொடுத்த வரங்களின் பலத்தால் மூவேழு லோகங்களையும் அடிமைப்படுத்தி, தனக்குன்னு பறக்கும் கோட்டைகளையும் ஏற்படுத்திக்கிட்டு அட்டகாசம் செய்ய ஆரம்பிச்ச பீமனை சிவன் சண்டையிட்டு முப்புரம் எரித்து அத்துடன் பீமனையும் சாம்பலாக்கி அழிச்சார். அப்போ அவர் உடம்பில் ஏற்பட்ட வியர்வைதான் பீமரதி நதியா உருவெடுத்துது. அப்றம் அனைவரின் வேண்டுகோளுக்கிணங்கி சிவன் அங்கே ஜோதிர்லிங்கமா உருவெடுத்து கோயில் கொண்டார்.

டிஸ்கி: சிவராத்திரியும் அதுவுமா ஜோதிர்லிங்கங்களைத் தரிசிச்ச புண்ணியம் வெறும் ஒரே ஒரு நாள் மட்டும் கிடைச்சா ஆச்சா??.. ரெண்டாவது பகுதியில் மீதி ஜோதிர்லிங்கங்களையும் தரிசிக்கலாம். இடுகை நீண்டுருச்சுங்கறதை நாசூக்காச் சொல்றேன். ஹி..ஹி.. :-)

டிஸ்கி-2: அசலைத்தரிசிக்க எப்ப நேரம் வரும்ன்னு தெரியலை. அதனால சமீபத்துல இங்க நடந்த ஒரு ஆன்மீக விழாவுல வெச்சிருந்த ஜோதிர்லிங்கக் கோயில்களைச் சுட்டுட்டு வந்துருக்கேன். நகல்தான்னாலும் சாமிதானே.. அவந்தான் தூண்லயும் இருக்கான் துரும்புலயும் இருக்கான்னு நம்புறவங்களாச்சே நாம. நகல்ல இருக்கற கடவுளைக் கும்புடாமயாப் போயிருவோம் :-))

கிட்டே போய்ப் பார்த்தேன்..... கொள்ளையழகு :-) பிப்ரவரி மாத பிட் போட்டிக்கான படங்கள்.

அழகைத் தூரத்துல தள்ளி நின்னு பார்க்கறது ஒரு வகைன்னா, கிட்டக்க, அதான் க்ளோஸ்-அப்புலே பார்க்கறது இன்னொரு ரசனை. சொல்லப்போனா, கிட்டக்கப் போய்ப் பார்த்தாதான் அழகுன்னு நினைச்சுட்டு இருக்கும் விஷயங்களின் விகாரங்கள் பல்லை இளிக்கிறதும், ஸோ அண்ட் ஸோன்னு நினைப்பவை அசத்த வைக்கும் அழகுடன் இருப்பதும் தெரியுது.  இந்த மாசத்துக்கான பிட் போட்டியின் தலைப்பும் அதான்...

ஸோ அண்ட் ஸோ வா இருப்பதை க்ளோஸ்- அப்புலே பார்த்தா எப்படியிருக்கும்???.. இப்படித்தான் இருக்கும். படங்களைப்பார்த்து எஞ்சாயுங்க :-)

வாங்கோ.. வாங்கோன்னு வரவேற்கும் வரவேற்'பூ'..

கூடச் சேர்ந்து வரவேற்கும் இன்னொரு பூ..

ம்ம்ம்ம்.. ஐ.. பப்பு மம்முவை விட இது ஜூப்பரா இருக்கே :-)))

டக்கரான இந்தப்பூவோட பேரு சோன் டக்கா. பூவுக்கு ஏத்த பேருதான். நவராத்திரி சமயத்துல பூக்க ஆரம்பிச்சு ரெண்டு மூணு மாசம் வரைக்கும் இதோட சீசன் இருக்கும். சாயந்திரம் மலர ஆரம்பிச்சு ராத்திரிதான் முழுசாப் பூத்திருக்கும்.  வீட்ல ஒரு பூ பூத்துக் கிடந்தாலே வாசனை கும்முன்னு ஆளையே தூக்கிரும். 

எலி வாலில் கட்டிய வைரம்ன்னு முக நூலில் இதுக்கு எக்கச்சக்க பாராட்டுகள் கிடைச்சது..

சட்னி அரைக்கறதுக்காக தங்க்ஸ் என்னவோ வாங்கியாரச் சொன்னாங்க.... மறந்துருச்சே !!. என்னை சட்னியாக்குறதுக்குள்ளே இங்கே ஒளிஞ்சிக்கிறேன்.

திருஷ்டிப் பொட்டால அழகு கூடுதா?.. குறையுதா?.. பட்டிமன்றக்கேள்வி.

மருதாணி வைக்காமயே செவந்திருக்காங்க.. எங்க வீட்டுப் பொன்னாங் கண்ணியம்மா :-)

யோசிச்சேன்.. யோசிக்கிறேன்.. யோசிச்சிட்டிருக்கிறேன்.. .தங்க விலை குறையுமாங்க???.

அங்கத்திலே ஒரு குறையிருந்தாலும் அழகு மங்கலை இந்தத் தங்கப்பூவுக்கு.. 

கோபுரத் தரிசனம் கோடிப்புண்ணியமாம்.. எல்லோரும் கன்னத்துலே போட்டுக்கோங்க.

இவர் ச்சும்மா.. காவலுக்கு. கண்காட்சிக்கு வந்தவங்களுக்கு நன்றி சொல்லிக்கிறாராம் :-)

பிட் போட்டியில் கலந்துக்கிட்டு ரொம்ப நாளாச்சு. அதான் இந்தத் தடவை களத்துல இறங்கிட்டேன். உங்கள் பொன்னான வாக்குகளை "....." புகைப்படத்துக்கே அளிக்குமாறு கேட்டுக் கொல்கிறேன். கோடிட்ட இடத்தை நீங்களே நிரப்பிக்கலாம் :-)

நினைவுச்சின்னங்கள்- என் காமிராப் பார்வையில்.

அமெரிக்காவை மனசுல நினைச்சதும் ஜுவாலை ஏந்தி நிக்கிற சுதந்திரதேவியும், டில்லியை நினைச்சதும் செங்கோட்டையும், மதுரைன்னதும் மீனாட்சியும், ஆக்ரான்னதும் தாஜ்மஹாலும்தான் ஞாபகம் வருது. (வடக்கே உள்ளவங்களுக்கு ஆக்ரான்னதும் வேற ஒரு 'வில்லங்கமான' ஞாபகமும் வர்றதுண்டு). அந்தந்த இடங்களை ஞாபகப்படுத்தற விஷயங்களைத்தானே நினைவுச்சின்னங்கள்ன்னு சொல்றோம். அதுக்காக, திருனேலின்னதும் 'அல்வா'தானே ஞாபகம் வருது. அப்டீன்னா அல்வாதான் திருனேலியோட நினைவுச்சின்னமான்னு வில்லங்கமால்லாம் யோசிக்கப்டாது. பின்னே இருட்டுக்கடை எதுக்கு இருக்குதாம்?? காலப்போக்குல அதுவும் நினைவுச் சின்னமா ஆனாலும் ஆகலாம், சொல்ல முடியாது :-) 

ஒவ்வொரு ஊர்லயும் எந்தவொரு கட்டிடத்தைக் கட்டும் போதும், எந்த நோக்கத்துல கட்டப்பட்டாலும் நாட்பட அந்த ஊரைப் பத்தி நினைக்கும் போதே சம்பந்தப்பட்ட கட்டிடமும் நினைவுக்கு வர்ற மாதிரி அந்த ஊரோட வரலாற்றுல இரண்டறக் கலந்துடுது. சம்பந்தப்பட்ட கட்டிடத்தோட படத்தைப் பார்க்கிறப்பவும் "அட!!.. இது அந்த ஊராச்சே.."ன்னு சட்டுன்னு அந்த ஊரோட ஞாபகமும் வந்துரும். அதுவும் அந்த ஊர் நாம போய் வந்த ஊராயிருந்தா கேக்கவே வேணாம். அங்கே தங்கியிருந்த நாட்கள், அனுபவங்கள்ன்னு சரசரன்னு கொசுவத்தி பத்திக்கும். இதுல சில கட்டிடங்களைக் கட்டும் போதே அறிஞர்கள், நிகழ்வுகளோட ஞாபகார்த்தமா நினைவுச்சின்னங்களா கட்டினாலும், சில கட்டிடங்கள் மொதல்ல வெறுமே கல்லு மண்ணாலான கட்டிடமா இருந்துட்டு காலப்போக்குல நினைவுச் சின்னங்களாப் ப்ரமோஷன் வாங்கிக்கும். அப்படி என்னோட காமிராவில் பிடிச்சிட்டு வந்த சில நினைவுச்சின்னங்களை, ஃப்ளிக்கரோட நிறுத்திக்காம இங்கேயும் பகிர்ந்துக்கறேன் :-))

கன்னியாகுமரி: இந்தப் பேரைச் சொன்னதும் குமரியம்மனுக்கு அடுத்தபடியா மனசுல வர்றது விவேகானந்தரோட ஞாபகார்த்தமா கட்டப்பட்டிருக்கும் இந்த நினைவுச் சின்னம்தான். அமெரிக்கா போறதுக்கு முந்தி அவர் இந்தப் பாறையில் அமர்ந்துதான் தியானம் செஞ்சாராம். அந்த ஞாபகார்த்தமா 1970ல் கட்டப்பட்ட இந்த மண்டபம் அரிச்செடுக்கும் உப்புக் காத்தையும் சுனாமியையும் சமாளிச்சுக் கிட்டுக் கம்பீரமா நிக்குது.

மும்பையின் கேட்வே ஆஃப் இந்தியா: கிட்டப் பார்வையில்..

விவேகானந்தரும், ஸ்ரீபாத மண்டபமும் ஒரு தொலை நோக்குப் பார்வையில்.. 

இந்த காந்தி மண்டபத்தோட படத்தைப் பார்த்த அப்றமும் இது கன்னியாகுமரிதானேன்னு தெரிஞ்சுக்காதவங்க ஒரு நடை கன்னியாரி போயிட்டு வந்துருங்க. கன்னியாகுமரிக் கடல்ல கரைக்கிறதுக்கு முன்னாடி அவரோட அஸ்தியை வெச்சிருந்த ஞாபகார்த்தமா கட்டப்பட்ட இந்த மண்டபத்துல,   மேல் விதானத்துல இருக்கற ஒரு துளை வழியா அஸ்தியை வெச்சிருந்த இடத்துக்கு ஒவ்வொரு வருஷமும் காந்தி ஜெயந்தி தினத்தன்று, அதாவது அக்டோபர் 2-ம் தேதி அன்னிக்கு சரியா நடுப்பகல் 12 மணிக்கு சூரிய பகவான் ஒளியபிஷேகம் செஞ்சு அஞ்சலி செலுத்தறதைப் பார்க்கக் கூட்டம் நெரியும். எள்ளு போட்டா எண்ணெய்தான் விழும். 

மும்பையில் மலபார் பகுதியில் தொங்கும் தோட்டத்துக்குப் பக்கத்துல இருக்கற கமலா நேரு குழந்தைகள் பூங்காவில் இருக்குது இந்த பாட்டிம்மாவின் ஷூ.. (பாவம்.. ஒரு ஷூவை இங்கே தொலைச்சுட்டு என்ன சிரமப் படறாங்களோ :-))

மும்பையின் தாஜ் ஹோட்டல்: 565 அறைகளைக் கொண்ட இந்த ஹோட்டல் திரு. ஜாம்ஷெட்ஜி டாடாவால் கட்டப்பட்டு,  1903-ம் வருஷம் டிசம்பர் 16-ம் தேதியன்னிக்கு விருந்தினர்களுக்காக திறந்து விடப்பட்டிருக்கு. முதலாம் உலகப்போர் சமயத்துல இதை 600 படுக்கைகள் கொண்ட மருத்துவமனையா மாத்தி உபயோகப் படுத்தியிருந்துருக்காங்க.  இதுல படத்தோட இடது பக்கம் இருக்கறது பழைய ஹோட்டல். இதுல நடுவே இருக்கும் வெங்காயக்கூம்பு பகுதியில் ஈஃபில் டவர்ல உபயோகப் படுத்தியிருக்கற அதே வகை இரும்பை வெளிநாட்லேருந்து தருவிச்சுப் பயன்படுத்திக் கட்டியிருக்காங்களாம். 

1980-85 கால கட்டத்துல உலகத்துலயே சிறந்த ஐந்தாவது ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டல்ங்கற இடத்தை அடைஞ்ச பெருமை இதுக்குண்டு. 2008-ல் 26 நவம்பர் அன்னிக்கு நடந்த தாக்குதல்ல கொஞ்சம் கலகலத்தாலும் மறுபடியும் மீண்டு வந்து, அழிவின் சுவடுகளையெல்லாம் துடைச்சுப் போட்டுட்டுத், தனக்காக உயிர் கொடுத்தவர்களின் நினைவையும் சுமந்துக்கிட்டுத் தலை நிமிர்ந்து நிக்குது. தாக்குதலுக்கு அப்புறம் எடுக்கப்பட்ட இந்த புகைப்படமே அதுக்குச் சாட்சி.

மும்பையின் புகழ்பெற்ற கேட் வே ஆஃப் இந்தியா: இது வெள்ளைக்காரங்க அவுங்க பாஷையில் வெச்ச பேரு. நாம தமிழ்ல இந்தியாவின் நுழைவாயில்ன்னு சொல்லிக்கலாமே. இது பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக்காலத்துல அப்போதைய ராஜாவும் ராணியுமா இருந்த ஐந்தாம் ஜார்ஜ் மன்னர், மேரியம்மா தம்பதியினரின் இந்திய வருகையைக் குறிக்கும் வகையில் கட்டப்பட்டிருக்கு. 1911-ல் அடிக்கல் நாட்டப்பட்டு 1924-ல் பணிகள் முடிவடைஞ்சு, அதே வருஷம் டிசம்பர் 4-ம் தேதி திறந்து வைக்கப் பட்டிருக்கு. இதோட உசரம் 85 அடிகளாம். ஜெய்ப்பூர்லேருந்து கொண்டு வரப்பட்ட துளையிட்ட ஜன்னல்கள்(இதுகளை ஜாலின்னு சொல்லுவாங்க) பார்க்கவே பிரமிக்க வைக்குது. இந்திய மற்றும் முகலாயக் கட்டிடக்கலையின் கலவை கட்டிடம் முழுசும் பிரதிபலிக்குது. மும்பைக்கு முதன்முதல்ல வந்திறங்கும் சுற்றுலாப்பயணிகள் தவறாம பார்வையிட்டு அதிசயிக்கும் இடங்கள்ல இதுக்குத்தான் முதலிடம். மும்பைக்கு வந்துட்டு கேட்வே ஆஃப் இந்தியாவைப் பார்க்கலைன்னா ஜென்ம சாபல்யம் கிடைக்காது தெரியுமோ :-). எதிர்த்தாப்ல இருக்கற தாஜ் ஹோட்டல்ல தங்கிக்கிட்டா நாள் முழுசும் பார்த்துட்டே இருக்கலாம். (சில வருந்தத்தக்க நிகழ்வுகளால இப்ப தாஜும் நினைவுச்சின்னமாகிடுச்சு ) 

மும்பையின் பாந்திரா-வொர்லி கடல் இணைப்பு: 1999-ல் பால் தாக்கரேயால் அடிக்கல் நாட்டப்பட்டு 2010-ல் மக்கள் உபயோகத்துக்காக முழுவதும் திறந்து விடப்பட்டது. போக்குவரத்து நெரிசலுக்குப் பேர் போன மும்பையில் இந்தப் பாலம் உண்மையிலேயே ஒரு வரப்பிரசாதம். இந்தப் பாலம் வர்றதுக்கு முந்தி, இங்கேருந்து அங்கே போகறதுக்குச் சுமார் ஒன்னரையிலேர்ந்து ரெண்டு மணி நேரம் எடுக்குமாம். இப்பல்லாம் பாந்திராவுலேர்ந்து வொர்லிக்கு வெறும் ஏழே நிமிஷத்துல போயிடலாம். போக்குவரத்து நெரிசல் இருந்தா சுமார் பத்துப்பதினஞ்சு நிமிஷங்களாகும். அவ்ளோதான்.  டோல் வசூல் கொஞ்சம் கூடுதல்தான்னாலும் நல்லாவே பராமரிக்கிறாங்க.

டிஸ்கி: ஊர் சுத்தப் போயிருந்தப்ப விவரங்கள் சொன்ன கைடுக்கும், மேல் விவரங்கள் கொடுத்த விக்கியண்ணனுக்கும் இந்தப் பதிவு சமர்ப்பணம் :-))

தாத்தா பாட்டி சொல்றதைக் கேளுங்க..

இணையத்துலேர்ந்து சுட்ட பொங்கல்..

கடவுளோட படைப்புகள்லயே ரொம்பவும் அற்புதமான படைப்பு என்ன தெரியுமா?.. மனுஷனைப் படைச்சதுதான்.மத்த படைப்புகளில் இல்லாத ஒரு அற்புதமான சக்தி மனுஷனுக்கு இருக்கு. அதான் பேசும் சக்தி.மற்ற மிருகங்களுக்கும் வாயிருந்தாலும், மனசுல தோணற எண்ணங்களை வார்த்தையால் வெளிப்படுத்தும் திறமை மனுஷனுக்கு மட்டுமே இருக்கு. அப்படிப்பட்ட மனுஷப்படைப்பை ஏந்தான் படைச்சோமோன்னு அந்தக் கடவுளே நொந்துக்கற அளவுக்கு அந்த திறமையை தவறா உபயோகப் படுத்துறதும் கூட மனுஷனோட சிறப்பம்சம்தானோ.

சில பேர் இருக்காங்க.. நகைச்சுவைங்கற பெயர்ல எப்பவும் மத்தவங்க மனசைப் புண்படுத்தி அதுல சந்தோஷப்படுறதையே வழக்கமா வெச்சிருப்பாங்கற ரகம். பொதுவா நகைச்சுவைங்கறது நாமளும் சிரிக்கணும், நாம யாரை அல்லது எதைப்பத்திக் கிண்டல் செய்யறோமோ அவங்களும் சிரிக்கணும். அதான் நல்ல நகைச்சுவை. அப்படியில்லாம ஒருத்தரோட உருவத்தையோ இல்லை அவங்களோட தனிப்பட்ட குணங்களையோ எள்ளல் செய்யறது நிச்சயமா குரூரமானது. சம்பந்தப்பட்டவங்க அழுதுக்கிட்டிருக்கப்ப மத்தவங்க சிரிக்கிறதுங்கறதை நகைச்சுவைங்கற வகையில் சேர்க்கறதை நினைச்சுக் கூட பார்க்க முடியலை.

இன்னும் சில ரகங்கள் இருக்காங்க. பொதுச்சபையில் எப்போ எதைப் பேசணும்ன்னே ஒரு இங்கிதமில்லாம வார்த்தைகளை வெளியிட்டுடுவாங்க. உதாரணமா, கல்யாணமாகி ஒரு வருசம்தான் ஆகியிருக்கும். அந்தப் பொண்ணைப் பார்த்து, “ஏம்மா.. ஏதாவது விசேஷமுண்டா?..”ன்னு கேப்பாங்க. கணவர் வெளி நாட்ல இருக்க, பொண்ணு அம்மா வீட்டுக்கு ஒரு ஆறுதலுக்காக வந்துருக்கும். அதைத் தெரிஞ்சு வெச்சிருந்தாலும், அந்தப் பொண்ணைப் பார்த்து, “ஏம்மா, ரொம்ப நாளா இங்கேயிருக்கியே?.. உங்களுக்குள்ள ஏதாவது பிரச்சினையா?”ன்னு கேப்பாங்க. "ஆமா,.. பிரச்சினைதான். இன்னும் அம்பது பவுன் நகை கொண்டாந்தாத்தான் வீட்டுக்கு வரலாம்ன்னு எங்க மாமியார் சொல்லிட்டாங்க. எம்மேல இவ்ளோ அக்கறை காமிக்கிற நீங்க அதைப்போட்டு எங்கூர்ல கொண்டு விடுங்களேன்னு அந்தப் பொண்ணு திருப்பிச் சொன்னா இவங்க நிலை என்ன?. இதெல்லாம் தேவையா?.. எங்க கல்யாணத்துக்கப்புறம் முதல் முறையா ஊருக்குப் போனப்ப, ரெண்டு மாசம் லீவு எடுத்துட்டுப் போனோம். ஊருக்குப் போயிச் சுமார் பத்து நாள்தான் ஆகியிருக்கும். ரங்க்ஸைப் பார்த்து ஒரு உறவு, “என்னப்பா?.. தொடர்ந்தாப்ல பத்து நாளா ஊர்ல இருக்கியே, வேலையை ரிசைன் பண்ணிட்டு வந்துட்டியா..”ன்னு கேட்டது. அடப்பாவிகளா..ன்னு நொந்து நூடுல்ஸாயிட்டோம்.

“இனிய உளவாக இன்னாத கூறல்

கனியிருப்பக் காய் கவர்ந்தற்று” ன்னு இப்படிப்பட்ட ஆட்களுக்காகத்தான் வள்ளுவர் பாடி வெச்சிருக்காரோ என்னவோ!!. ஒண்ணும் புரியலை போங்க :-)

அதே மாதிரி, மறந்தும் மத்தவங்க கிட்ட ஒரு இன்சொல் சொல்லாம எப்பவும் சுடுசொற்களால் அபிஷேகம் செஞ்சுக்கிட்டிருக்கறவங்களும் உண்டுதான். ஒரு சொல்லால பிரிஞ்ச குடும்பங்களும் உண்டு, இணைஞ்ச குடும்பங்களும் உண்டு. இதைத்தானே “ஒரு சொல் வெல்லும்,.. ஒரு சொல் கொல்லும்”ன்னு சொல்லி வெச்சிருக்காங்க. நாலு நல்ல வார்த்தை சொல்றதால மனுஷங்களுக்கு என்ன நட்டம் ஆகிடப் போகுதுன்னே புரிய மாட்டேங்குது.

சொல்லால அவமதிக்கிறது ஒரு வகைன்னா, செயலால அவமதிக்கிறது இன்னொரு வகை. இப்ப,.. நல்ல நாளும் அதுவுமா நீங்க உங்க நண்பர் வீட்டுக்குப் போறீங்கன்னு வெச்சுக்குவோம். அட!.. இதோ,.. காணும் பொங்கல் வருது. அன்னிக்கு ஃப்ரெண்ட் வீட்டுக்கு ஒரு விசிட் அடிக்கலாமேன்னு குடும்பத்தோட போறீங்க. ஒரு ஃப்ரெண்டு வீட்ல உங்க தலையை வாசல்ல கண்டதுமே, அந்த வீட்டுப் பையன், “அப்பா,..நாராயணன் மாமா வந்துருக்கார்”ன்னு சொன்னதும், உங்க ஃப்ரெண்டு ஓடி வந்து,.. ”வாடா மாப்ளே..”ன்னு கையைப் பிடிச்சுட்டு வர்ற உங்க பையனைக் கொஞ்சிட்டு, “வாம்மா..”ன்னு உங்க தங்க்ஸையும் வாய் நிறைய அழைச்சு வீட்டுக்குள்ள கூட்டிட்டுப் போறார். வீட்டுக்குள்ள போனதும், அவங்க தங்க்ஸும் கலகலன்னு அன்பா உபசரிக்கிறார். இருந்து சாப்பிட்டுட்டுத்தான் போகணும்ன்னுட்டு அவங்க தங்க்ஸ் நிமிஷத்துல விருந்துச் சாப்பாட்டைத் தயாரிச்சுடறாங்க. நேரம் போறதே தெரியாம உக்காந்து சந்தோஷமாப் பேசிச் சிரிச்சு பொழுதைக் கழிக்கிறீங்க.

சரி,..வீட்டுக்குக் கிளம்பலாம்ன்னு திரும்பி வந்துட்டிருக்கறப்ப அதே ஏரியாவுல இருக்கற இன்னொரு ஃப்ரெண்டு வீட்டுக்கும் போயி வாழ்த்திட்டு வந்துடலாமேன்னு நினைச்சு அங்கியும் போறீங்க. நீங்க வர்றதைப் பார்த்தும் பார்க்காத மாதிரி அந்த வீட்டு வாண்டு வாசல்ல விளையாடிட்டு இருக்குது. உள் தாழ்ப்பாள் போட்டிருக்கற கம்பிக் கதவை நீங்களே திறந்துட்டு உள்ள வர்றதைப் பார்த்தும் கவனிக்காத மாதிரி குடும்பமே டிவியில் பொங்கல் சிறப்பு நிகழ்ச்சிகள்ல மூழ்கியிருக்குது. திடீர்ன்னு, அப்பத்தான் உங்களைக் கவனிச்ச மாதிரி உங்க ஃப்ரெண்டு வெளியே வந்து, “வாங்க..”ன்னு ஒப்புக்கு பொத்தாம் பொதுவாச் சொல்லிட்டு உள்ளே போயிடறார். நீங்களும் தொடர்ந்து வீட்டுக்குள்ள போறீங்க.

உள்ளே, வீட்ல மொத்தப் பேரும் டிவி நிகழ்ச்சியோட சுவாரஸ்யத்துல மூழ்கியிருக்காங்க. நீங்க இந்த நேரத்துல வந்ததை அவங்க விரும்பலைங்கறதை அவங்க முகமே காட்டிக் கொடுக்குது. பொங்கல் பண்டிகையின் தாத்பரியத்தைப் பத்தி, வட நாட்டு நடிகை, “என்க்கூ பொங்கள் ரோம்ப ப்டிக்கும். ஆக்சுவலி நானு தீவ்லி அன்னிக்கும் பொங்கள் சாப்டும்”ன்னு சிலாகிச்சுப் பேசற தத்துவ முத்துகளைக் கேக்கறது தடங்கல் பட்டுப் போச்சேன்னு வேண்டா வெறுப்பா எழுந்து போயி, கடனேன்னு சீனி போட்ட வெந்நீர்த் தண்ணியை ‘டீ’ங்கற பேர்ல கொண்டாந்து டீபாய்ல கொஞ்சம் சிதறி விழுறபடிக்கு வெச்சுட்டுப் போறாங்க அவங்க தங்க்ஸ். அங்கேயிருக்கற மொத்த நேரமும் நீங்க மட்டும்.. நீங்க மட்டுமே பேசிக்கிட்டிருக்கறீங்க. அதை டிவியில் பாதிக் கவனமும், உங்க கிட்ட பாதிக் கவனமுமா கேட்டுட்டிருக்காரு உங்க நண்பர்.

இடைக்கிடையே, உங்க பேச்சுக் குரல் தனக்கு இடைஞ்சலா இருக்குன்னு சொல்லிக் காட்டுற மாதிரி உச்சுக் கொட்டிக்கிட்டேயிருக்காங்க அந்த வீட்டுப் பெரியவங்க. நல்லவங்களுக்கு அடையாளம் சொல்லிக்காம கிளம்புறதுதான்னு, நீங்க கிளம்புறப்ப, ‘சரி’ன்னு ஒத்தை வார்த்தையில் தலையாட்டிட்டு மறுபடியும் டிவியில் மூழ்கிடறாங்க. அதுக்கு மேலும் நீங்க அங்க நிப்பீங்களா என்ன??

  

இப்ப சொல்லுங்க,.. இந்த ரெண்டு வீடுகள்ல எந்த வீட்டுக்கு அடிக்கடிப் போகணும்ன்னு தோணும்?.. உங்க கருத்தை விட்டுத் தள்ளுங்க. உங்க ஃப்ரெண்ட் எது செஞ்சாலும் அதுல ஒரு நியாயம் இருக்குன்னு நட்பைப் பெருசா நினைக்கிற "நண்பேண்டா". அதுவே, உங்க குடும்பத்தாரைக் கேட்டுப் பாருங்க. நிச்சயமா முதல்ல போன ஃப்ரெண்டு வீட்டுக்குத்தான் அவங்க ஓட்டுப் போடுவாங்க. வீட்டுக்கு வந்தவங்களை அதுவும் நல்ல நாளும்  அதுவுமா குடும்பத்தோட வந்துருக்கறவங்களை ‘ஏன் வந்தே?’ன்னு சொல்லாம சொல்ற மாதிரி நடந்துக்கறவங்க வீட்டு வாசப்படியை மிதிக்காம இருக்கறதே நல்லது. இதைத்தான் நம்ம முன்னோர்கள், ‘மதியார் தலைவாசல் மிதியாதே’ன்னு சொல்லி வெச்சுட்டுப் போயிருக்காங்க.

கோடி ரூபா கொடுத்தாக் கூட உன்னை மதிக்காதவர் வீட்டுக்குப் போகாதே,  அவங்க அன்பில்லாம கொடுக்கறது அமிர்தமேயானாலும் அதைச் சாப்புடாதேன்னு நம்ம நாவப்பழப் பாட்டி, அதாங்க ஔவையாரே பாடி வைக்கலையா,..

“மதியாதார் முற்றம் மதித்தொருகாற் சென்று

மிதியாமை கோடி பெறும்.

உண்ணீருண் ணீரென் உபசரியார் தன்மனையில்

உண்ணாமை கோடி பெறும்”

ஏன்னா,.. அவங்களும் அப்படித்தான் ஒருத்தர் வேண்டா வெறுப்பா ஒப்புக்காகக் கொடுக்கறதை சாப்புட மாட்டாங்க. மீறிச் சாப்பிட நேர்ந்தா அவங்க மனநிலை எப்படி இருக்கும்ங்கறதையும் சொல்லி வெச்சிருக்காங்க.

“காணக்கண் கூசுதே கையெடுக்க நாணுதே

மாணொக்க வாய்திறக்க மாட்டாதே – வீணுக்கென்

என்பெல்லாம் பற்றி எரிகின்ற தைய்யையோ

அன்பிலாள் இட்ட அமுது.”

இது ஔவையாருக்கு மட்டுமல்ல, நமக்கும் பொதுவானதுதான். “‘வா’ன்னு ஒரு வார்த்தை சொல்லலை பார்த்துக்கோ. இனிமே அவன் வீட்டுப் படியை மிதிப்பேனா?.. செத்தாலும் மிதிக்க மாட்டேன்..”ன்னு எத்தனை பேர் வீரசபதம் எடுத்திருப்போம். எத்தனை விஷேச வீடுகள்ல, “சாப்பிடுன்னு ஒரு வார்த்தை சொல்லலை”ன்னுட்டு உறவுகளுக்குள்ளே சண்டைகள் நடக்கறதைப் பார்த்திருப்போம்.

இதெல்லாம் எதுக்குங்க?..தேவையா?. மனுஷனாப் பிறந்தவர்கள் ஒருத்தரையொருத்தர் மதிக்கவும், அன்பா நடத்தவும் தெரிஞ்சுக்கணும். எடுத்திருக்கறது ஒரு பிறவி. அடுத்த பிறவின்னு உண்டா இல்லியான்னே மொதல்ல யாருக்கும் தெரியாது. அது அவங்கவங்க தனிப்பட்ட நம்பிக்கைகள். அப்டியே இன்னொரு பிறவி எடுத்தாலும், மறுபடியும் இதே உறவுமுறைகளோடப் பிறப்போம்ன்னோ ஒருத்தரையொருத்தர் சந்திச்சுக்குவோம்ன்னோ நிச்சயமில்லை. அப்றம் எதுக்காக ஒருத்தரையொருத்தர் தேவையில்லாம காயப்படுத்திக்கணும்.

“இன்னா செய்தாரை ஒறுத்தல் அவர்நாண

நன்னயம் செய்து விடல்”ன்னு வள்ளுவர் தாத்தா பாடி வெச்சுருக்கறதைப் பின்பற்றி நம்மை மதிக்காதவங்களா இருந்தாலும், இந்த நல்ல நாளும் அதுவுமா நம்ம வீட்டுக்கு வந்தா, அவங்களையும் நல்லபடியா நடத்துவோம்.பழையன கழிக்கும் போகிப் பண்டிகையில் பொறாமை, போட்டி மனப்பான்மை, கெட்ட எண்ணங்கள்ன்னு எல்லாத்தையும் எரிச்சுட்டு, புதியன பெருகும் பொங்கல் பண்டிகையில் சந்தோஷங்களை மட்டுமே பொங்க வைப்போம்.

அனைவருக்கும் இனிய பொங்கல் நல்வாழ்த்துகள் :-)

டிஸ்கி: வல்லமையில் எழுதுனதை இங்கியும் பகிர்ந்துக்கறேன்..

மும்பை-2012 புகைப்படக் கண்காட்சியும் நானும்..

அடுத்த வருஷங்களுக்கான அறிவிப்பு..

ஏதாவது ஒரு பொதுவான தொழில்ல இருக்கற நண்பர்கள் உதவி தேவைப்படும் சமயங்களில், தங்களுக்குள்ளயே ஒருத்தருக்கொருத்தர் உதவிக்கறது சகஜம்தான். இப்ப நம்ம பதிவுலகத்தையே எடுத்துக்குவோம். நமக்கு தெரிஞ்ச தொழில் நுட்பங்களை இடுகையிடறது மூலமா, நிச்சயம் ஒருத்தருக்கொருத்தர் உதவிக்கறோம்தானே.

1970-களில் மும்பையின் ஃபோர்ட் பகுதியில் போட்டோ ஸ்டுடியோ வெச்சிருந்த சில நண்பர்களும் அப்படித்தான் தங்களுக்குள்ளேயே தொழில் முறையில் உதவி செஞ்சுக்கறதை வழக்கமா வெச்சிருந்தாங்க. புகைப்படத் துறையில் நாளுக்கு நாள் எவ்வளவோ புதுப்புது முயற்சிகள் நடக்குது, புகைப்படக் கருவிகள், லென்சுகள்ன்னு சந்தைக்கு தெனமும் எவ்வளவோ விதவிதமா வந்துக்கிட்டே இருக்குது. இது தவிர, எடுத்த படத்தை டெவலப் செய்யறது, ப்ரிண்ட் போடறது, அதுகளை ஆல்பமாக்குறதுன்னு எவ்வளவோ வேலைகள் இருக்குது. (அப்ப டிஜிட்டல் காலம் வரலைங்கறதை நினைவில் கொள்க).


அந்த வேலைகளில் ஏற்படற சந்தேகங்களை நிவர்த்தி செய்யறதுல ஆரம்பிச்சு, ஆல்பம் தயார் செய்யறதுக்கான தரமான பொருட்கள், பிலிம், எங்கே டெவலப் செய்யக் கொடுத்தா வேலை தரமானதா இருக்கும்கற தகவல் உதவிகள் உட்பட எல்லோரும் ஒருத்தருக்கொருத்தர் பகிர்ந்துக்குவாங்க. இப்ப நம்ம ‘பிட்,ஃப்ளிக்கர்’ எல்லாம் ஆத்துதே.. அதே கடமையைத்தான் அப்ப அவங்களும் ஆத்திக் கிட்டிருந்துருக்காங்க.

அப்பத்தான், இதை மாதிரி தகவல் உதவிகள் தேவைப்படற மத்த புகைப்பட ஆர்வலர்களுக்கும் உதவியா இருக்கற மாதிரி நம்ம வட்டத்தை பெரூசாக்கினா என்னான்னு அவங்களுக்கு தோணியிருக்கு. மளமளன்னு ஏற்பாடுகள்ல இறங்கி, 1973-ம் வருஷம் ஜூன் 23-ம் தேதியன்னிக்கு சுமார் இருபத்தஞ்சு நண்பர்கள் கூடி, Photographic Dealers Association(PDA)ன்னு ஒரு அமைப்பை ஏற்படுத்தினாங்க. காலப்போக்குல வட்டம் 3400 மெம்பர்களைக் கொண்டதா வளர்ந்து தன்னோட பேரை All India Photographic Trade & Industry Association அப்டீன்னு மாத்திக்கிடுச்சு.

கண்காட்சிக்குள் ஒரு கண்காட்சி..

புகைப்படக் கலையை ஊக்குவிக்கறதுக்காகவும், லேட்டஸ்டான டெக்னிக்குகளை மக்கள் கிட்ட பகிர்ந்துக்கவும் என்ன வழின்னு யோசிச்சப்பதான் மக்களெல்லாம் ஒரு கூரையின் கீழ் கூடி எக்ஸிபிஷன் நடத்தினா என்ன?ன்னு தோணியிருக்கு. புகைப்படக் கலை சம்பந்தமா இருக்கற எல்லா விஷயங்களும் ஒரு கூரையின் கீழ் கிடைக்குதுன்னா நல்லதுதானே.. அப்படியே மக்கள் தாங்கள் எடுத்த புகைப்படங்களையும் கண்காட்சியா வெச்சாங்கன்னா, புது விஷயங்களையும் கத்துக்கிடலாம்ன்னு முடிவெடுத்து 1978-ம் வருஷம் முதற் கொண்டு ‘போட்டோ ஃபேர்’ நடத்த ஆரம்பிச்சுருக்காங்க. அப்பலேர்ந்து இன்னி வரைக்கும் அதே கோரேகாவ் (Goregaon) NSE மைதானத்துல இருக்கற Bombay Exhibition Centre-லதான் இது நடக்குதுங்கறது ஒரு விசேஷச் செய்தி. இங்கே மட்டும் இன்னும் மும்பையாக்காம விட்டு வெச்சிருக்காங்களேன்னு யோசனையோட பார்த்தேன். ஒரு கேட்ல மட்டும் Bombay-ஐ சுரண்டி எடுத்துட்டு, வெறுமே எக்ஸிபிஷன் செண்டரை மட்டும் விட்டு வெச்சிருக்காங்க. மத்த கேட்ல இன்னும் பாம்பேயோட அதிகாரம்தான் நடக்குது.

கண்காட்சி நடக்குற இடத்துல உள்ளே ஸ்டால் போடறவங்களுக்காகவும், அதெல்லாம் சரியாயிருக்கான்னு செக் செய்யறதுக்காக வந்து போற பார்வையாளர்களுக்கும் தனித்தனியா ஆன்லைன்ல ரெஜிஸ்ட்ரேஷன் வசதி செஞ்சுருந்தாங்க. அதெல்லாம் வெளியூர்லேர்ந்து வரவங்களுக்குத்தான். உள்ளூர்க் காரங்க நமக்கெதுக்கு? நாம நேரடியா டீல் செஞ்சுக்குவோம்ன்னுட்டு கிளம்பிட்டோம். நீள நீளமான மேசைகள்ல விண்ணப்ப படிவங்களை வெச்சுக்கிட்டு நமக்காகக் கால் கடுக்க காத்துட்டிருக்காங்க. படிவத்தை நிரப்பிக்கிட்டு, பக்கத்துலயே இருக்கற ஜன்னல்ல நூறு ரூபாயையும் சேர்த்துக் கொடுத்ததும், கொஞ்சம் இந்தப் பக்கம் வந்து காமிராவைப் பாருங்கன்னு சொல்லி நம்மைப் படம் எடுத்துக்கறாங்க. ஆச்சு.. ஐடி தயார். அதையும் ஐடியை கழுத்துல போட்டுக்கறதுக்காக ரிப்பனில் கோர்த்த கார்டையும் ஒரு பையில் போட்டுக் கொடுத்துடறாங்க. வாங்கிட்டு நேராப் போயி க்யூவில் நின்னு உள்ளே நுழைஞ்சோம்.

பீரங்கியை.. அதாங்க.. நம்ம கேனானை தவிர மத்தவங்க எல்லாம் ஸ்டால் போட்டுருக்காங்க. ஒலிம்பஸ், ஃப்யூஜியோட நம்ம நிகானும் அங்கே நிக்கார். மொதல்ல ஒவ்வொரு வரிசையா பார்த்துட்டே வருவோம். வேணுங்கறதை மனசுல முடிச்சுப் போட்டு வெச்சுக்கிட்டு, பொருளை கம்பேர் செஞ்சு வாங்கிக்கலாம்ன்னு முடிவு எடுத்திருந்தேன். அதான் ஒவ்வொரு பொருளுக்கும் நாலஞ்சு கடைகள் தொறந்து வெச்சுருக்காங்களே..

ஸ்டால்கள்..

முந்தின தடவை போயிருந்தப்ப போட்டோ, வீடியோ காமிராக்கள், லென்சுகள்ன்னு நிறைய கடைகள் இருந்தது. இப்ப ஒரே ஒரு கடையை தவிர மத்த இடங்கள்ல காமிராக்களை காணோம். ஜூம் லென்சுகள் பார்க்கலாம்ன்னு ஒரு ஐடியா இருந்தது. ஆனா sigmaவுல மட்டும்தான் லென்சுகள் வெச்சிருந்தாங்க. நாலஞ்சு கடைகள் பார்த்துட்டு, ஒரு கடையில் வாங்கினாத்தானே நமக்கு திருப்தி. வெறுமே ஒரே ஒரு கடையில் பார்த்துட்டு வாங்கினா நம்ம கொளுகையை விட்டுக் கொடுத்துட்டதா ஆகிடாதோ.. அதனால வெறுமே ட்ரைபாட் மட்டும் வாங்கிக்கிட்டேன். லென்ஸ் வேணும்னா இங்கே இருக்கற வாஷிக்குப் போனா ஆச்சு. இன்னொரு சமயம் வாங்கிக்கலாம். மொதல்ல எனக்கு எந்த மாதிரி லென்ஸ் தேவைங்கறதை மொதல்ல முடிவு செஞ்சுட்டு அப்றம் போகலாம்ன்னு ஒத்திப் போட்டுட்டேன்.

போட்டோ ஸ்டுடியோ வெச்சுருக்கறவங்களுக்கு இந்தத் தடவை நடந்த கண்காட்சி ரொம்பவே உபயோகமா இருந்துருக்கும்.ஃப்ளாஷ் லைட்டுகள், ரிஃப்ளெக்டர்கள், ட்ரைபாடுகள், பின்னணிக்கான துணிகள், அப்றம் வீடியோவுலயும், போட்டோக்கள்லயும் உபயோகப் படுத்தறதுக்கான எக்கச்சக்கமான தீம்களுக்கான சாப்ட்வேர்கள், போட்டோ ஃப்ரேம்கள், வீடியோ எடிட்டிங்குக்கான சாப்ட்வேர்ன்னு கொட்டிக் கிடந்துது. இப்பல்லாம் கல்யாண வீடியோக்கள், போட்டோக்களை 3D தொழில் நுட்பத்துல தயாரிக்கிறதுதான் லேட்டஸ்ட் ட்ரெண்டு. விருப்பமிருக்கறவங்க பேரைப் பதிஞ்சுகிட்டா, எப்படித் தயாரிக்கிறதுன்னு பயிற்சி கொடுப்பாங்க. பயிற்சி எடுத்தப்புறம் அந்த முறையில் வீடியோக்கள், போட்டோக்கள்ன்னு தயார் செஞ்சு அசத்தலாம். அதுக்குன்னு இருக்கும் கண்ணாடியைப் போட்டுக்கிட்டு வீடியோக்களைப் பார்த்து எஞ்சாயலாம் :-)

இப்பல்லாம் யாரும் பெயர் பொறிக்கறதில்லையாம்...

இப்பல்லாம் கப், தலையணை, ப்ளேட், பொம்மை இத்யாதிகள்ல தங்களோட போட்டோக்களை பதிஞ்சு வெச்சுக்கற வழக்கம் பெருகிட்டு வருது. முக்கியமா குட்டீஸ் இதை ரொம்பவே விரும்பறாங்க. அதுக்கான கருவிகளும் காணக்கிடைச்சது. அதே மாதிரி சினிமா, டெலிவிஷன் ஷூட்டிங்குகளுக்கு உபயோகப் படுத்தற கிரேன்கள் அங்கங்கே கொக்கு மாதிரி தலையை நீட்டி எட்டிப் பார்த்துட்டு இருக்குது. ‘ஸ்டெடிகேம்’ன்னு ஒரு வகை காமிரா. இது கூடுதல் அதிர்வுகள் இல்லாம ஷூட் செய்ய ஏதுவா இருக்குமாம். மத்த காமிராக்கள் மாதிரி இதை ட்ரைபாடிலோ, ட்ராலியிலோ வைக்க தேவையில்லை. காமிராமேன் உடம்புல கட்டிக்கிட்டு நடிகர், நடிகைகள் கூடவே நடந்து போய் நடிப்பைப் படம் பிடிக்க ஏதுவா Garrett Brown என்பவரால் கண்டுபிடிக்கப் பட்டிருக்கு. இதை உடம்புல கட்டிக்கிட்டு ரெண்டு பேர் அங்கியும் இங்கியும் நடந்து டெமோ கொடுத்துட்டிருந்தாங்க.

ஸ்டெடியாப் படம் புடிக்கும் ஸ்டெடிகேம்..

கண்காட்சி நடந்த நாட்கள் முழுசும், பிரபல போட்டோகிராபர்கள் வந்து, வொர்க் ஷாப்கள் நடத்துனாங்க. அழகழகான போட்டோக்களெல்லாம் கண்காட்சிக்கு வெச்சிருந்தாங்க. விட்டுட்டு வர மனசேயில்லை. போன தடவை ஃபேஷன் ஷோ சமயத்துல மாடல்கள் ஒவ்வொரு கம்பெனிகளோட காமிராக்களைக் கையில் பிடிச்சுட்டு பூனை நடை நடந்துட்டிருந்தாங்க. இந்தத் தடவை portrait மாடலிங்காம். அங்கங்கே நின்னு போஸ் கொடுத்துட்டிருந்தாங்க. தொழில் முறை போட்டோ கிராபர்கள் சந்தர்ப்பத்தை உபயோகிச்சுக்கிட்டு சுட்டுத் தள்ளிட்டிருந்தாங்க. என்னை மாதிரி கத்துக்குட்டிகள் ‘ஞே’ன்னு வேடிக்கை பார்த்துட்டு நகர்ந்து போயிட்டோம்.

வளைச்சு வளைச்சு படம் எடுத்தாலும் அசராம போஸ் கொடுத்தவங்க..

காஃபிடோரியா பரவாயில்லாம இருக்கு.இன்னும் நாலு டேபிள் சேர் போட்டுருந்தா, அலைஞ்சு திரிஞ்சு அலுத்த கால்களுக்கு கொஞ்சம் ஓய்வு கொடுத்துட்டு, வாய்க்கு வேலை கொடுத்துருக்கலாம். இல்லாததால மியூசிக் சேர் விளையாண்ட மாதிரி, உக்காந்துர்ந்தவங்கள்ல யாரு எழுந்திரிச்சுப் போறான்னு கவனிச்சுட்டு இருந்துட்டுக் காலியான நாற்காலியைக் கபால்ன்னு கவ்விட்டு வர வேண்டியதாப் போச்சு.

அடுத்த வருஷத்துக்கான புகைப்படக் கண்காட்சி இந்தியத் தலை நகர்ல நடக்கப் போவுதாம். துண்டு போட்டு இடம் புடிக்க ரெடியா இருந்துக்கோங்க. அதுக்கு அடுத்த வருஷம் அதாவது 2014-ல் மறுபடியும் மும்பை வருதாம்.

சென்றதும்.. வந்ததும்..

ஹாய்.. ஹாய்.. ஹாய்.. எல்லோரும் எப்படி இருக்கீங்க மக்கள்ஸ்?.. எல்லோரையும் போன வருஷம் 2011-ல் பார்த்தது. அதுக்கப்றம் இப்பத்தான் இங்க வர சந்தர்ப்பம் கிடைச்சது. கண்ணை மூடித் திறக்கறதுக்குள்ள ஒரு வருஷம் ஓடிப்போயி 2012 வந்துடுச்சுப்பா :-)

எங்க பில்டிங்கிலும் கொண்டாட்டம் நடந்துது..போன வருஷங்கள்ல ஆர்ப்பாட்டமா நடந்ததை நினைச்சுக்கிட்டுப் போனா, ஒண்ணும் சுரத்தில்லை. பசங்க டான்ஸ் பண்றதுக்கு சரியான மேடையோ, இல்லை ஃபோகஸ் லைட்டோ இல்லாம, யாரு பெர்ஃபார்ம் பண்றாங்கன்னு இருட்டுல ஊன்றிப் பார்க்க வேண்டியிருந்தது. அதான் அப்டின்னா, டின்னரும் ஏனோதானோன்னு நடந்துது. டெஸர்ட்டுக்கான குல்பி தொன்னையில் பாயசம் மாதிரி குடிக்கணும் போலிருந்தது :-)

                                                  விருந்துக்காகத் தயாராகும் ரூமாலி ரொட்டி..

புது வருஷத்தை எல்லோரும் சிறப்பா கொண்டாடியிருப்பீங்க. புது வருஷத்துக்கான தீர்மானமெல்லாம் எடுத்துட்டு, ட்ரீட், பிக்னிக்ன்னு அமர்க்களமா எஞ்சாயிட்டு வழக்கமான வாழ்க்கைக்குத் திரும்ப ஆரம்பிச்சிருப்பீங்க இல்லியா. நம்மை இன்னும் மேம்படுத்திக்கறதுக்காக புத்தாண்டுல இதைச் செய்வேன், அதைச் செய்வேன்ன்னு நிறையத் தீர்மானங்கள் எடுக்கப்படறதும், முதல் வாரத்துல அதை எப்படியாவது நிறைவேத்தியே தீருவேன்னு உறுதியோட இருக்கறதும், அடுத்த வாரத்துலயே அந்த உறுதி தண்ணியில விழுந்த சோப்பாட்டம் கரைஞ்சு காணாமலே போயிடறதும் புதுசா என்ன? :-))

ஆனா, நம்மை இன்னும் மேம்படுத்திக்கணும்ன்னா மொதல்ல இது வரை நாம என்னென்ன செஞ்சுட்டிருந்தோம்ங்கறதையும் மொதல்ல கணக்குல எடுத்துக்கணும். அப்பத்தானே எதுல கோட்டை விட்டிருக்கோம், எதுல இன்னும் கவனம் செலுத்தணும்ன்னு முடிவெடுக்க முடியும். அப்படீன்னு நானும் கடையோட வரவு செலவுகளைப் பார்க்க உக்காந்தேன். ஜூப்பருன்னு சொல்ல முடியாட்டியும் பரவாயில்லாம கடை நடந்துருக்குது. போன வருஷத்தை விட இந்த வருஷம் குறைச்சலாத்தான் இடுகைகள் போட்டிருக்கேன்னாலும் அந்தக் குறையை ஒரே வருஷத்துல வலைச்சர ஆசிரியராவும், தமிழ்மண நட்சத்திரமாவும், நியமிக்கப்பட்ட சந்தோஷம் ஈடு கட்டிருச்சு. அத்தோட வல்லமை இணைய இதழின் துணையாசிரியரா பொறுப்பேத்துக்க அழைப்பு வந்து, அங்கியும் என்னாலான எலக்கியப் பணியை செய்ய முடிஞ்சதும், லேடீஸ்ஸ்பெஷல், இவள் புதியவள்ன்னு அச்சுப் பத்திரிகைகளில் என்னோட படைப்புகள் வெளியானதும் எதிர்பாராத மகிழ்ச்சி :-) 

புதுக்காமிரா வாங்குனப்புறம் பிட்டே பழியாக் கிடந்து, கொஞ்ச நஞ்சம் கத்துக்கிட்டேன். கதை, கவிதை, கட்டுரைகள்ன்னு கலந்தடிச்சாலும் புகைப்படங்களை ப்ளாகில் அதிகம் பகிர்ந்துக்கிட்டதில்லை. எப்பவாவது ஒன்னு ரெண்டு இடுகைகள் போட்டதோட நிறுத்தியிருக்கேன். மிச்சத்தை ஃப்ளிக்கர்லயும், முகப்புத்தகத்துலயும் பகிர்ந்துக்கறதோட நின்னாச்சு இது வரைக்கும். அங்கேயும் "ஓ.கே. உனக்கு ஓரளவு படம் பிடிக்கத் தெரியுது"ன்னு ஒத்துக்கிட்டாங்க. அந்தத் தைரியத்துல இனிமே, அதுகளையெல்லாம் ப்ளாகிலும் போடலாம்ன்னு ஒரு ஐடியா இருக்கு. ஐடியாவை நிறைவேத்தணும்ன்னா மொதல்ல காமிராவை இன்னும் நல்லா இயக்க கத்துக்கணும், அதோட முழு பயன்பாடுகளையும் உபயோகப் படுத்திப் பார்க்கணும்.  அப்படிக் கத்துக்கிட்டப்புறம் அழகழகா படங்கள் எடுக்கணும்ன்னு.. நினைக்கிறேன்.. நினைக்கிறேன்..  நினைச்சுட்டே இருக்கிறேன் :-)

புகைப்படம்ன்னதும்தான் ஞாபகம் வருது. நாளையிலேர்ந்து வர்ற ஞாயிற்றுக்கிழமை வரைக்கும், மும்பையின் கோரேகாவ்(Goregaon) பகுதியில் இருக்கற Bombay  Exhibition Centre-ல இந்த வருஷத்துக்கான PhotoFair  நடக்கப் போகுது. புகைப்படம் சம்பந்தமா ஆகாயத்தின் கீழே இருக்கற அத்தனை விஷயங்களும் ஒரு கூரையின் கீழே கிடைக்கும். கேமராக்கள், லென்ஸுகள், ட்ரைபாடுகள், அப்றம் தொழில்முறை வீடியோ, போட்டோகிராபர்களுக்கு உபயோகப்படற தீம்களுக்கான சிடிக்கள், ஸ்டூடியோக்கள்ல பின்புலத்துக்காக உபயோகப்படுத்தற அழகுத்துணிகள்ன்னு எக்கச்சக்கமா கொட்டிக் கிடக்கும். நாங்க ரெண்டு வருஷம் முந்தி போயிருந்தப்ப நுழைவுக்கட்டணமா 100 ரூபாய் கட்டணம் கட்டி, ஒரு விண்ணப்பத்தைப் பூர்த்தி செஞ்சு கொடுத்ததும், கழுத்துல மாட்டிக்கன்னு ஒரு ஐடி கார்டு,   ஒரு பேனா, குறிப்புகள் எழுதிக்க ஒரு சின்ன நோட்பேட், எல்லாம் ஒரு பையில் போட்டுக் கொடுத்தாங்க. இந்த ஃபேர்ல கலந்துக்க, ஆன்லைன்லயும் விண்ணப்பம் கொடுக்கலாம். அங்கே போய் வரிசையில் நின்னு நேரத்தை வீணடிக்க வேணாம். இந்த தளத்துலயே எல்லா விவரங்களும் சொல்லியிருக்காங்க. விசிட்டர்களுக்குத் தனியா, கண்காட்சியில ஸ்டால் வைக்க நினைக்கிறவங்களுக்குத் தனியான்னு ரெண்டு விண்ணப்ப ஜன்னல்கள் இருக்குது.

மொபைல்ல க்ளிக்குனது.. :-)

தமிழ்மணம் சார்பா இந்த வருஷம், இனிமேலாவது நல்லா, நிறைய எழுதுன்னு சொல்லி ஊக்கப் பரிசா ராங்க் கொடுத்துருக்காங்க. 2011-ல் தமிழ்மணத்தோட முன்னணி வலைப்பதிவுகளா 100 பதிவுகளைத் தேர்ந்தெடுத்ததில் எனக்கு 49-ஆவது ரேங்க் கிடைச்சுருக்கு. இது உங்க அனைவரோட ஆதரவும் இல்லாம சாத்தியமே இல்லை. அதே சமயம் பொறுப்ஸ் கூடக்கூட கொஞ்சம் வெலவெலன்னு நடுக்கமா இருக்கு. வேற ஒண்ணுமில்லை. உருப்படியா நாலு இடுகைகள் எழுதி, சமுதாயத்தை முன்னேத்துற பணியைச் சரியா நிறைவேத்தணுமேங்கற நினைப்ஸ்தான் :-)). இந்த நினைப்ஸ்தான் பொழைப்ஸைக் கெடுக்குது :-). 

பெரும்பாலான சமயங்கள்ல, அடடே!!..அதைப்பத்தி எழுதலாமே.. அடடா..இதைப்பத்தி எழுதியிருக்கலாமேன்னு தோணினாலும்,

ப்ளாகை எண்ணிப் பார்க்கையில்

இடுகை கொட்டுது.

அதை டைப்ப நினைக்கையில்

மறந்து விட்டது..  ன்னு ஆகிடுது. அதுவும் கரெக்டா பயணத்துலயோ, இல்லை வெளியிடங்கள்ல எங்கியாச்சும் சுத்திக்கிட்டிருக்கும்போதோ ஒரு அருமையான கரு கிடைச்சு, 'அடடா' ன்னு சொல்ற அளவுக்கு மனசுலயே ஒரு இடுகையை தயாரிச்சு வெச்சுருப்போம்.அப்றமா ஞாபகப் படுத்தி எழுதிக்கலாம்ன்னு தள்ளிப் போடப்பட்டு அதெல்லாம் அப்டியே விட்டுப் போயிடுது. இனிமேலாவது அப்டி விட்டுப் போன விஷயங்களை கொஞ்சம் கொஞ்சமா எழுதத்தான் வேணும்.

பழசையெல்லாம் அசை போடறதுங்கறது ஒரு தனி சுகம். சும்மா நினைச்சுப் பார்த்து சந்தோஷப்பட்டுக்க மட்டுமில்லாம, கடந்த காலத்துல நாம செஞ்ச தவறுகள்லேர்ந்து பாடம் கத்துக்கவும், நம்மைத் திருத்திக்கிடவும் அதானே ஒரு வாசலா இருக்குது. தினமும் வீட்டைச் சுத்தப்படுத்தற மாதிரி மனசையும் அடிக்கடி சுத்தம் செஞ்சுக்கணும். இல்லைன்னா, எதிர்மறை எண்ணங்கள்ங்கற கிருமிகள் பெருகி ஒருநாள் நம்மையே அழிச்சுடும்.அதை விடுத்து நேர்மறை எண்ணங்களை கூடிய மட்டும் வளர்த்துக்கிட்டா, தினம் தினம் கொண்டாட்டம்தான்.