பெங்களூர் விஜயமும் சந்திப்பும் - 2

பெங்களூரில் நம்ம மக்கள் நிறையப்பேர் இருந்தாலும் எல்லோரையும் சந்திக்க நேரம் வாய்க்கலைன்னாலும் ஒண்ணு ரெண்டு பேரையாவது சந்திக்காம போக மனசு வரலைன்னு சொன்னேன் இல்லையா. பெங்களூர்ன்னா மொதல்ல ஞாபகத்துக்கு நம்ம ராமலக்ஷ்மிதான் வராங்க.:-) இருக்கும் அவகாசத்தில் மினி சந்திப்பாகவாவது இருக்கட்டுமேன்னு நினைச்சு ராமலக்ஷ்மியிடம் பேசினேன்.

வல்லமை மின்னிதழோட நிறுவனர் அண்ணா கண்ணன், தமிழில் புகைப்படக்கலையைக் கற்றுத்தரும் ஆசிரியர்களில் ஒருவரான ஜீவ்ஸ் என்ற ஐயப்பன் கிருஷ்ணன், அப்றம் “நிசப்தம்” என்ற வலைப்பூவை எழுதி வரும் வா.மணிகண்டன் இவங்களோட பணியிடங்கள் ஒரே வளாகத்தில் இருப்பதால் அங்கியே சந்திப்பை வெச்சுக்கலாம்ன்னு நேரமும் குறிச்சோம்.

ஞாபகார்த்தம்.. :-)

சந்திப்பு அன்னிக்கு எதேச்சையா மெயில் செக் செஞ்சப்பத்தான், லால்பாகிலும் சந்திக்கலாம்ன்னு கொடுத்திருந்த ஆலோசனை கண்ணுல தட்டுப்பட்டுச்சு. ஆஹா!!.. வட போச்சே.. அங்கே போயிருந்தா நிறையப் படங்கள் சுட்டுக்கிட்டு வந்துருக்கலாம். நிறைய டிப்ஸ் கிடைச்சுருக்கும். இப்படியொரு அரிய சந்தர்ப்பம் இனிமே எப்ப வாய்க்கப் போகுதுன்னு தெரியலை :-)

தம்பி துணையாய் வர அன்னிக்குச் சாயந்திரம் கிளம்பினேன். இடத்தைக் கண்டுபிடிக்கச் சிரமப்படலை. ரிசப்ஷனில் இன்னாரைப்பார்க்கணும்ன்னு சொன்னதும் ரிஜிஸ்டரில் விவரங்கள் பதியச்சொல்லி விசிட்டர்ஸ் பாஸ் கொடுத்தாங்க. வாங்கிட்டு காத்திருக்கும்போது ஜீவ்ஸ் வந்தார். அவரோட ஃப்ளிக்கர் தளத்திலும், சமீபத்துல “பிட்”டிலும் புகைப்படத்தைப் பார்த்திருந்ததால் கண்டுபிடிக்கச் சிரமப்படலை. உணவகத்தில் போய் செட்டிலானதும் அரட்டை ஆரம்பம்.. 

வல்லமையின் சார்பாக புகைப்படக்குழுமம் ஒண்ணைத்தொடங்கலாம்ன்னு ஆலோசனை சொல்லி அதுக்கு என்னைப் பொறுப்பாளரா நியமிக்கப் பரிந்துரைத்த சகோதரர் ஜீவ்ஸுக்கு பெங்களூரில் வெச்சுச் சொன்னது மட்டுமன்றி இங்கேயும் நன்றி சொல்லிக்கக் கடமைப்பட்டிருக்கேன். கூடவே என்னை நம்பிப் பொறுப்பை ஒப்படைச்ச அண்ணா கண்ணனுக்கும் நன்றி சொல்லிக்கிறேன் :-)

காமிராக் கண்ணால் கண்டு ரசிச்ச காட்சிகளை மற்றவர்களுடனும் பகிர்ந்துக்கிட்டு நிறை குறைகளை அலசறது மூலம் தங்களோட திறமையை இன்னும் மெருகேத்திக்க நினைக்கும் புகைப்பட ஆர்வலர்களின் துணையோட குழுமம் வெற்றிகரமா இயங்கிக்கிட்டு வருது. ஆரம்பிச்ச அன்னிக்கே பதினேழு உறுப்பினர்கள் சேர்ந்தது ரொம்பவே உற்சாகத்தைக் கொடுத்தது. அவர்கள் அனைவருக்கும் என்னுடைய நன்றி. புகைப்படக் கலையில் ஆர்வமும், ஃப்ளிக்கரில் அக்கவுண்டும் இருக்கும் அனைவரும் இதுல கலந்துக்கலாம். அக்கவுண்ட் இல்லைன்னா ஆரம்பிச்சுட்டு குழுமத்துல சேர்ந்து நீங்க எடுத்த படங்களைப் பகிர்ந்துக்கிட்டுக் கலக்குங்க.  

கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு அண்ணா கண்ணனும் வந்து கலந்துக்கிட்டார். கலகலன்னு அரட்டை ஜமா சேர்ந்துருச்சு. மூன்றாமாண்டில் அடியெடுத்து வைத்திருக்கும் வல்லமை, புகைப்படக்கலை, அப்றம் வல்லமையின் புகைப்படக் குழுமம் என்று அலசிக் காயப்போட்டுக்கிட்டு இருக்கும்போது ராமலக்ஷ்மியும் வந்து விடவே அவங்களும் பேச்சில் கலந்துக்கிட்டாங்க. வல்லமை மின்னிதழின் முதல் வல்லமையாளர் விருதை வென்ற அவருக்கு அதற்கான பரிசும் வழங்கப்பட்டது. லேட்டானாலும் லேட்டஸ்ட்டா வா.மணிகண்டனும் சந்திப்பில் கலந்துக்கிட்டார்.

எல்லோரையும் நேர்ல பாக்கறது இப்பத்தான் முதல் முறைன்னாலும் ஏதோ எல்லோரோடயும் ரொம்ப நாள் பேசிப்பழகியிருந்த மாதிரியே தோணுச்சு. சுருக்கமாச் சொன்னா நிறைவான சந்திப்பு, அருமையான நண்பர்கள். ராமலக்ஷ்மிக்கு ஒரு ஸ்பெஷல் நன்றி :-)

இதுக்கு முன்னாடி பெங்களூர் போனதுக்கும், இந்தத்தடவை போயிருந்ததுக்கும் நிறைய வித்தியாசம் கண்கூடாத்தெரியுது. மெட்ரோ ரயில் நிறைய மரங்களைப் பலி வாங்கியிருக்குது. பலன்,... ஊருக்கே ஏ.சி போட்டது மாதிரி குளுகுளுன்னு இருக்கும் பெங்களூரில் ஏ.சி பஸ்கள் நிறைய ஓடுது. ரோட்டோட ரெண்டு பக்கமும் குல்மொஹர் மரங்கள் குடை மாதிரி கவிஞ்சு நிற்க, தரையில் கொஞ்சம் கூட வெய்யில் படாத இடங்களுக்குப் பெயர் போனது பெங்களூர். அந்தப்பெருமையைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமா இழந்து வருதோன்னு தோணுது. இப்பல்லாம் அந்த மாதிரிச் சாலைகள் அங்கங்கே அரிதாத்தான் இருக்குன்னு உடன்பிறப்பு சொன்னார்.

மறுநாள் கிளம்பி பஸ்ஸைப்பிடிச்சு பயணம் வந்துட்டிருக்கும்போதும் நல்ல மழை. ஹுப்ளி வரைக்கும் மழை துணையாய் வந்தது. இங்கே நல்லா வெயிலடிச்சுட்டிருந்த மும்பையில் இருந்த பொண்ணுக்குப் போன் செஞ்சு சொல்லி, “எஞ்சாய்..”ன்னு காதுல புகையோட வந்த பதிலை வாங்கிக்கிட்டேன்.

வீட்டுக்கு வந்தப்புறமும் பையர், “இனிமே தொலைதூரப் பயணத்துக்கு பஸ்ஸுல போகவேப்டாது”ன்னு சொல்லிட்டிருந்தார். பார்க்கலாம்.. பார்க்கலாம்.. எத்தனையோ வைராக்கியங்களைப் போல் இது “பயண வைராக்கியம்”.. இதுக்கும் ஆயுசு கம்மிதான் :-)

கணபதி பூஜையில் கௌரி..(பதிவர் சந்திப்பு)

புள்ளைக்கு ஒரு நல்லது நடக்கறப்ப, புள்ளையை எல்லோரும் கொண்டாடற சமயங்கள்ல.. ஒரு ஓரமா நின்னாச்சும் அதைப் பார்த்து சந்தோசப்படாத அம்மாக்கள் உண்டா?? பூவுலகில் இருக்கும் அம்மாக்களாலயே அப்டி இருக்க முடியாதுங்கறப்ப இவங்க பெரிய இடத்து 'அம்மா'. முப்பெரும் தேவியரில் ஒருத்தங்க. இவங்களுக்குள்ள நடக்கற 'நம்பர் ஒன்' யாருங்கற போட்டி இன்னும் முடியாம, ஸ்டே ஆர்டர்ல இருக்கறதால, மூணில் ஒருத்தர்ன்னே அது வரைக்கும் சொல்லுவோம். யாரையாவது நீங்கதான் நம்பர் ஒன் அப்டீன்னு சொல்லப் போயி மத்தவங்க கோச்சுக்கிட்டாங்கன்னா!!.. எதுக்கு வம்பு J

ஆங்.. எங்கே நிறுத்தினேன்??.. 'பெரிய இடத்து அம்மா' அவங்க பையருக்கு நடக்கற கொண்டாட்டத்துல கலந்துக்காம இருப்பாங்களா??. முதல் நாள் பையர் வந்து ஜம்முன்னு உக்காந்தாச்சு. 'வீட்டை விட்டுப் போன புள்ளை எப்டி இருக்கார், நல்லா கவனிச்சுக்கறாங்களா?? அவருக்குப் பிடிச்ச மாதிரி மோதகம் செஞ்சு கொடுக்கறாங்களா'ன்னு பார்க்க அந்தம்மாவும் நாலாந்தேதியன்னிக்கு இன்ஸ்பெக்ஷன் வந்தாங்க. சில வீடுகள்ல கௌரியம்மா, ஒரு நாள் முன் கூட்டியே வருவாங்க. எப்போ வந்தாலும் சரி,.. டாண்ணு அஞ்சாம் நாளன்னிக்கு கிளம்பிடுவாங்க. சில இடங்கள்ல அம்மாவை தனியா அனுப்பக் கூடாதுன்னுட்டு புள்ளையும் சேர்ந்தே கிளம்பிடுவாராம்.

சுமங்கலிப்பொண்ணு தன்னோட தாய் வீட்டுக்கு வந்துருக்கறதா பாவிச்சு, அவங்களுக்கு சகலவித உபச்சாரங்களும் அமளிதுமளிப்படும். சில வீடுகள்ல கௌரியின் பிரதிமைக்கு புடவை, நகைன்னு அலங்காரம் செய்வாங்க. சில வீடுகள்ல கலசத்துல தேங்காயை வெச்சு, நாம வரலஷ்மி பூஜைக்கு செய்வோமே அது மாதிரி, தேங்காய்ல வெள்ளியிலோ அல்லது மஞ்சப்பொடியிலோ முகம் உருவாக்கி, அலங்காரம் செய்வாங்க.

நாள் முழுக்க பஜனை, பாட்டு, சுமங்கலிகளுக்கு விருந்துன்னு ஒரே அமர்க்களம்தான். சாயங்காலம் அக்கம் பக்கத்து பெண்களைக் கூப்பிட்டு ‘ஹல்திகுங்கும்’(தாம்பூலம்) கொடுப்பாங்க. அப்றம் மனசில்லா மனசோட கௌரியை  பிரியாவிடை கொடுத்து அனுப்புவாங்க. இதெல்லாம், எங்கூர்ல பத்து நாட்கள் நடக்கும் கணபதி பூஜையின் ஒரு அம்சமான ‘கௌரிகண்பதி’ பூஜையில் நடக்கும்.

இப்படியொரு பூஜை அன்னிக்குத்தான், நம்ம லஷ்மிம்மாவை சந்திக்கும் வாய்ப்பு அமைஞ்சது. “ரெண்டு பேரும் மும்பைப் பகுதியில் தான் இருக்கோம்ன்னாலும் இது வரை சந்திச்சுக்க வாய்ப்பு அமையலை. இப்ப பிள்ளையார் சதுர்த்தி விழாவுக்காக தானாவிலிருக்கும் பையர் வீட்டுக்கு வந்திருக்கேன். சந்திக்கலாமா’ன்னாங்க. ஆஹா!! ஒரே கல்லுல ரெண்டு மாங்கா. பூஜையிலும் கலந்துக்கிட்ட மாதிரி இருக்கும். பதிவர் சந்திப்பும் நடத்துன மாதிரி இருக்கும். ஒரு சந்திப்புலயாவது கலந்துக்கலைன்னா, அப்றம் நாமளும் ரவுடியாவுறது எப்படி?? J.

அப்ப நம்ம நாராயணீயம் ஜெயஸ்ரீ கிட்ட இதைப் பத்தி சொன்னேன். ஜெயஸ்ரீ நாராயணீயம் தவிர சமையலுக்குன்னு ஒரு ப்ளாகும், எண்ணங்களைப் பகிர்ந்துக்கன்னு இன்னொரு ப்ளாகுமா மொத்தம் மூணு ப்ளாகை நடத்திட்டு வராங்க. அவங்களும் நானும் வரேன்ன்னாங்க. ‘மும்பையில் பெண் பதிவர்கள் சந்திப்பு' உறுதியாச்சு. ஆனா, உடனே போக முடியலை. எங்க பில்டிங்கிலும் புள்ளையார் உக்காந்திருக்காரே. ஞாயிற்றுக்கிழமை போகலாம்ன்னு நினைக்கிறப்பவே அன்னிக்கு கணபதி ஹோமம், இன்ன பிற பூஜைகளெல்லாம் இருக்குதுன்னு செய்தி வருது. 'போய்க்கோ.. ஆனா, உனக்கு மோதகம், சுண்டல் கிடைக்காது'ன்னுட்டார், எங்க குடியிருப்பின் புள்ளையார். ஆகவே அவருக்கும் ஒரு அட்டெண்டென்ஸ் போட வேண்டியதாப் போச்சு :-)

மஹாபூஜை, அதைத்தொடர்ந்த மஹாபிரசாதம்.. (அதாங்க.. லஞ்ச்) எல்லாம் முடிஞ்சு வர்றதுக்கு எப்டியும் சாயந்திரம் நாலு மணியாகிடும். அதுக்கப்றம் 'தானா'வுக்கு போய் வர்றதுன்னா கஷ்டம். ஏன்னா, ஒரு மணிக்கூருக்கு ஒருக்காதான் லோக்கல் உண்டு. போயிட்டு வரவே நேரம் சரியாயிருக்கும். ஆற அமர பேசக்கூட நேரமிருக்காது J. அதனால, மறுநாள் போனா, ஆற அமர சந்திச்சுட்டு வரலாமேன்னு நினைச்சு, கண்டிப்பா போயிட்டு வந்துடணும்ன்னு முடிவுமெடுத்து லஷ்மிம்மாக்கும் ஜெயஸ்ரீக்கும் மெயிலனுப்பியாச்சு.

மறுநாள், பசங்களுக்கு அறிவிப்பு கொடுத்துட்டு, கடமைகளெல்லாம் முடிச்சு, வேக வேகமா ஸ்டேஷனுக்கு வந்தா, 'தானா' போற லோக்கல் அப்பத்தான் ஸ்டேஷன்லேர்ந்து எனக்கு டாட்டா காமிச்சுட்டுப் போகுது. ஒரு மணி நேரம் கழிச்சு வந்த அடுத்த லோக்கலைப் பிடிச்சு தானா போய்ச் சேர்ந்தேன். லஷ்மிம்மா மகரோட அட்ரஸ் கொடுத்திருந்தாங்க. கூகிள்ல மேப் பார்த்து எங்கிருக்குன்னு தெரிஞ்சு வெச்சிக்கிட்டேன். ஏழெட்டு வருஷம் முன்னே அந்த சொஸைட்டியின் கட்டிடங்களை கட்டிக்கிட்டிருக்கறச்சே போயிருக்கோம். தானாவில் ரங்க்ஸின் நண்பர்கள் நிறையப்பேர் இருக்காங்க. அடிக்கடி அங்கெல்லாம் விசிட் அடிச்சிருக்கறதால பழகின இடம்தான். 

அவங்க வீட்டுக்குப் போனதும், எங்கூருக்கு போகும்போது எங்கம்மா கொடுக்கற மாதிரியே, ஒரு சந்தோஷமான வரவேற்பு கொடுத்தாங்க. இப்பத்தான் முதல் முறை நேர்ல சந்திக்கிறோம்ன்னாலும், ஏதோ ரொம்ப காலம் பழகின மாதிரியே ஒரு உணர்வு.. குடும்பத்தை அறிமுகம் செஞ்சுக்கிட்டேன். அளவான அழகான குடும்பம். அவங்க பையர் கிட்ட பேசறப்ப ஏதோ உடன் பிறந்த சகோதரன் கிட்ட பேசற மாதிரியே சகஜமா பேசினார். லஷ்மிம்மா எவ்ளோ ரிசர்வ்டோ, அவங்க பையர் அவ்ளோ லகலகலக. ச்சே.. கலகலகல J.

அவங்க கிட்ட நிறையப் பேசணும், நிறையக் கேக்கணும்ன்னு நினைச்சிருந்தேன். ஆனா, ஏற்கனவே என்னை ஆட்டிப் படைச்சிக்கிட்டிருந்த ஜலதோஷம் சரியாகாம, இருமல் பொங்கிப்பொங்கி வந்துக்கிட்டிருந்தது. விட்ருவோமா என்ன!!.. ஸ்ட்ரெப்ஸில்ஸை வாயில் அடக்கிட்டாவது பேசுவோம்ல J. பதிவர் சந்திப்புல பதிவுகள் பத்தி கொஞ்சம்தான் பேசியிருப்போம்ன்னு நினைக்கிறேன். அதான், கொஞ்சங்கொஞ்சமா குடும்ப சந்திப்பு ஆகிடுச்சே J. பேரக்குழந்தைகளும் வீட்ல இருந்தாங்க. சின்னவர் மூணாங்கிளாஸ் படிக்கிறாராம். செம துறுதுறு. அவர் என்னை வாரினதை இங்கே சொல்ல மாட்டேன் ;-)

லஷ்மிம்மா வீட்டுப் புள்ளையார்.

அவங்க வீட்டுப் புள்ளையார் ஜூப்பரா இருந்தார். அலங்காரமெல்லாம் அசத்தல். எல்லாம் மருமகளின் கைவண்ணமாம். சாயந்திரம் ஆரத்தி முடிஞ்சு கிளம்பலாம்ன்னு பார்த்தா, நேரமாகிட்டே இருக்கு. ரொம்பவும் நேரமாகிடுச்சுன்னா, அப்றம் ட்ரெயினை தவற விட்டுடக் கூடிய அபாயம். அவங்க கொடுத்த மஞ்சக்குங்குமத்தையும் கிஃப்டையும் வாங்கிக் கிட்டு ஸ்டேஷனுக்கு வந்தேன். கௌரி விஸர்ஜனுக்காக போக்குவரத்தை திருப்பி விட்டிருக்காங்க. ஸான்பாடா ரோட்டில் மட்டுமே எக்கச்சக்கமான திருப்பி விடப்படல்கள். வழி நெடுக அம்மாவையும் புள்ளையையும் தரிசிச்சுக்கிட்டே வீடு வந்து சேர்ந்தேன். நாங்க சந்திச்சுக்கிட்டதை லஷ்மிம்மாவும் இங்கே எழுதியிருக்காங்க.